Σα να ’ξυνα με τα νύχια μου το αδιάφορο χώμα ενός τάφου…

2.

«Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ» έλεγα. Εσύ έβαζες βιαστικά το φόρεμά σου: «Έχει ψύχρα απόψε».

Τα μάτια σου καρφώνονταν αδιάκοπα πάνω στην πόρτα

με κείνο το ακαθόριστο βλέμμα

που έχουν οι αιχμάλωτοι και τα κλειδωμένα παιδιά.

Κι έκλαιγα και σε φιλούσα παράφορα και σ’ αγκάλιαζα με απεγνωσμένα χέρια,

μα ήταν σα να ’ξυνα με τα νύχια μου το αδιάφορο χώμα ενός τάφου

που είχαν θάψει κιόλας ολόκληρη τη ζωή μου.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

(Απόσπασμα από το ποίημα «Μια γυναίκα»)

Ποιήματα 1958-1964, ΠΟΙΗΣΗ – ΤΟΜΟΣ 1, εκδ. Κέδρος