ΝΕΣΕ ΓΙΑΣΙΝ – Το φως που γεννιότανε εντός μου

Ίσως την ώρα που εσύ

πυροβολούσες από τα χαρακώματα που σκότωναν το σπίτι μας

εγώ να μούδιαζα μέσα σε μια θλίψη παιδική

και θάνατοι από τους στεναγμούς μου να περνούσαν

Το ‘ξερα από τότε

πως την ψυχή μου θα ‘κλεβες μια μέρα

Καθώς κάτω από τις σκάλες κρυβόμουνα

κλαίγοντας για φόνους οικογενιακούς

μου ψυθίριζε όνειρα για το μέλλον   

το φως που γενιότανε εντός μου

Τρεις άγγελοι μου φανερώθηκαν

ο ένας έφερε μια τουλίπα πορφυρή

ο δεύτερος ένα σου φιλί

ο τρίτος ήρθε με χέρια αδειανά

κι ανήσυχα με κοίταξε στα μάτια

Ύστερα με κυνήγησαν των σκοτωμένων τα φαντάσματα

που ήρθανε με ρούχα ματωμένα

ενώ στην πύλη του παραδείσου

δασκάλα ιστορικός απάγγειλε το ψέμα

Τόσο μα τόσο πολύ σε περίμενα

στους έρημους πύργους της Βαβυλώνας

Βγάλε τα ρούχα του στρατού

κι έλα κοντά μου

και χάρισ’ μου τρία παιδιά απ’ τις ψυχές των πεθαμένων

Το ένα για να σβήσει τους πόνους

το άλλο για να παρηγορήσει το χώμα

το τρίτο στην πόλη τις νύχτες να γυρνά

να κρατεί το χέρι των μανάδων που κλαίνε

ΝΕΣΕ ΓΙΑΣΙΝ

μετάφραση: Βούλα Χαρανά

(πλάνητας)