Λεφτέρης Πούλιος - ΒΟΥΕΡΗ ΣΕΛΙΔΑ

Κάθομαι αργά τη νύχτα γυμνός με μακριά μαγεμένα μαλλιά

κοιτώντας έξω απ’ το παράθυρο του κρανίου, με όρεξη

  να τραγουδήσω κάτι το μεγαλόστομο.

Βιτσιά των ριψοκίνδυνων δώσε ώθηση

στην εποχή της κιθάρας μετά την εποχή του σφυριού

και του νομίσματος, την εποχή της νεκροκεφαλής

που γνωρίζει το κοσμικό «Εγώ».

Ήχοι αυλού των επαναστάσεων

οι πόλεις δαγκωματιές του στόματος του πολέμου

κι ένα ταραγμένο φτερούγισμα από λάμψεις

του σκληρού μέταλλου της εξουσίας.

Η χώρα μου ένα δωμάτιο αδειασμένο ώς το στερνό έπιπλο.

Η σκέψη νούλα η τέχνη πατσαβούρα

και η Δημοκρατία μ’ ένα ημίψηλο

φοδραρισμένο με μπατσαρία

σε μια γη ζεστή από δάκρυα κι από αγώνες

εδώ που βρίσκεται τ’ όνειρό μου κι η κατοικία μου

μισή από άβυσσο και μισή από τοίχους ανέμου

στη λεωφόρο των στίχων και του ιλίγγου.

ΛΕΦΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ

Από το βιβλίο: Λεφτέρης Πούλιος, «Το αλληγορικό σχολείο», Κέδρος, Αθήνα 1978, σελ. 38.

Από ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ