«Αν είσαι η ροή που τρέχει ή το σταμάτημα του ήχου, χτύπα. Αλλιώς μην ενοχλήσεις.» ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ (1949-1988)

Σαν σήμερα, στις 17 του Μάρτη 1988, εγκατέλειψε τα εγκόσμια ο Νικόλας Άσιμος  και το μικρό στέκι της οδού Καλλιδρομίου ερήμωσε για πάντα.

Θα ΄ρθω να σε βρω

Θα `ρθω κάνα βράδυ να σε βρω

και το μυστικό μου να σου πω

το `ψαξα πολύ για να το πω σε σένα

κι ας το θεωρήσουν παλαβό.

Μέσα απ’ τα σκοτάδια κι απ’ το φως

είμαι εγώ ο γιος του καθ’ ενός

με τη λευτεριά μου έχω γίνει ένα

και δεν είμαι πιόνι κανενός.

Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα

για κανένα πούστη δε θυσιάζομαι

μ’ έχουν και γι’ ανόητο και χαμένη φάτσα

μα στην αγκαλιά σου εκστασιάζομαι.

Όσο και αν θέτε, δε θα με πάτε

κει που πλανάται η βία και η αποχαύνωση.

Πίστη δεν έχω, μήτε πατρίδα

με διώξατε όλοι μα εσένα σε θέλω ζωντανή.

Δεν το λέω για να παινευτώ,

ζήταγα πολύ να αγαπηθώ

έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω

και γι’ αυτό μπορώ να σ’ αγαπώ.

Δε θα με γνωρίσεις θα με δεις

είμαι κυνηγός κι ονειρευτής

μη σε παγιδέψουν σε καμιά βιτρίνα

και σε παραδείσους μου χαθείς.

Δε ζω με τους νόμους σας

τα χαρτιά και τ’ άστρα,

για να τη βολέψω,

εγώ δε νοιάζομαι...

Όσα μ’ αποξένωσαν

ψεύτικα ήταν κάστρα

και έχω βγει απέξω

δεν τα χρειάζομαι.

Σε τούτο τον παλιόκοσμο

ένας να ε να έμενε

κι ας θέλει η άρια φύση σου

κι εκείνος θα διαβρωθεί.

...Αγάπησέ με βλέμμα μου

βοήθησέ με αίμα μου

δύσκολο να πεθάνουμε

καρδιά μου...

φοβάμαι τη ζωή.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ