Τραγούδια ενάντια στον «Καθημερινό φασισμό»

«Απ' την τράπεζα το δείλι/ βγαίνουν πέντε κροκοδείλοι./ Την κοιλιά τους αργοσέρνουν/ και στη λιμουζίνα γέρνουν./

Μαύρες τσάντες κι αν κρατάνε,/ οι μασέλες τους πώς πάνε!/Μπουκωμένο στόμα έχουν,/ μα τα σάλια τους πώς τρέχουν!/

Μια ζωή για μας φροντίζουν/ κι είναι όλοι τους καλοί/ πότε φέρνουν τους φαντάρους/ πότε ανοίγουν τη Βουλή».

Με τις παραπάνω τρεις στροφές ως «εισαγωγή» αρχίζει το  βιβλίο του Φώντα Λάδη «Καθημερινός φασισμός (Πολιτικό ορατόριο και ένα κείμενο για το πολιτικό τραγούδι)» (εκδόσεις «Μετρονόμος»). Πρόκειται για συλλογή 26 ποιημάτων που γράφτηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970, μελοποιήθηκαν από τον Γιώργο Τσαγκάρη αλλά καμιά εταιρεία δε δέχτηκε να τα δισκογραφήσει. Χάθηκε και η μπομπίνα με τη φωνή του Τσαγκάρη στα μελοποιημένα τραγούδια. 

Φώντας Λάδης

 Μετά το θάνατο του συνθέτη (2008), ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποίησε ένα από τα 26 ποιήματα - το πλέον διαχρονικό και επίκαιρο, με τίτλο «Ο φασισμός»: 

«Ο φασισμός δεν έρχεται απ' το μέλλον/ καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει./ (...) 
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν/ και χάνονται βαθιά στα περασμένα./ (...) 
Μα πάλι θε ν' απλώσει σα χολέρα,/ πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου/ και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα,/ αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου./ 
Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον./Δε θα πεθάνει μόνος. Τσάκισέ τον!».