[Δεν έφαγες ποτέ ψωμί ξερό…]
Δεν έφαγες ποτέ ψωμί ξερό και μουχλιασμένο,
στον ίδρωτα, στο δάκρυ σου, στο αίμα σου βρεμένο·
τη νύχτα δεν εξύπνησες να ιδείς το σύντροφό σου
γυμνόν να τονε σέρνουνε μακρά από το πλευρό σου·
δεν είδες το παιδάκι σου, δεν είδες τον πατέρα
στη φυλακή, στα σίδερα· δεν είδες τη μητέρα
ασθενισμένη και γριά μες στη φωτιά να βράζει
κι απελπισμένη να θρηνεί, βοήθεια να σε κράζει·
δεν είδες στο χωράφι σου τα στάχυα μεστωμένα
να τα θερίζουν τ’ άλογα του Τούρκου πεινασμένα
και να σου αφήνουν τ’ άχερα τα ποδοπατημένα
για να χορτάσεις τα παιδιά, που σκούζουν λιμασμένα.
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου