ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ - Ένα ποίημα για τον Νίκο Πλουμπίδη

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ

Μπρος στα ντουφέκια, του αγώνα πιστός

μαύρο παράπονο η όψη μου πώς

άτιμον να με πεθάνουν;

Πού ’ναι χαμόγελο να στολιστώ;

Θα ’ρθει μια μέρα να ιδούν το σωστό,

τώρα δεν ξέρουν τι κάνουν!

Κι όμως, συντρόφοι μου, πόσο πικρός

θάνατος! Καίγομαι ακόμα, νεκρός!

Ούτε όταν έπεσα χάμου,

ούτε στο λάκκο όταν έλυωσα, δε

μου ’φυγε η πίκρα απ’ τη σκόνη μου, δε

γλύκαναν τα κόκκαλά μου.

Μέσα στην κόκκινη εμπήχτη καρδιά

φαρμακωμένο το βέλος.

Τέτοιος καημός δε γιατρεύεται πια,

καίει ως του κόσμου το τέλος.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ

Ποίημα για τον Νίκο Πλουμπίδη, δημοσιευμένο στο βιβλίο των Βασίλη Ρώτα και Βούλας Δαμιανάκου «Μνημόσυνο» (1961).