Η προσευχή του Αντάρτη

Εξώφυλλο του περιοδικού της ΕΠΟΝ

Σ' ευχαριστώ ψηλό βουνό που μες στην αγκαλιά σου
με δέχτηκες φιλόξενα σα στοργικός πατέρας. 
Τι να την κάνω τη ζωή κάτω στο σκλάβο κάμπο; 
Πικρό στο στόμα το ψωμί και το νερό φαρμάκι, 
μαυροντυμένα τα δενδριά και το τραγούδι κλάμα... 
Δώσε βουνό στο σώμα μου τη λεβεντιά του ελάτου 
κι άκακη σαν τα πρόβατα που βόσκουν στις πλαγιές σου 
κάν' την ψυχή μου να μπορεί να κυβερνάει το μίσος 
που η αδικιά το θέριεψε και δώσε στην καρδιά μου 
του καταρράκτη την ορμή, της πυρκαγιάς τη φλόγα, 
του ντουφεκιού μου τη βροντή κάν' την αστροπελέκι 
για να λουφάξει ο τύραννος και να ξυπνήσει ο σκλάβος. 
Λεύτερα σεις αγρίμια μου τα δόντια σας τροχίστε 
και σεις πυκνά χαμόδεντρα σάξετε τα κλαδιά σας 
να μην πατήσει ο τύραννος το λεύτερό σας χώμα. 
Κι όταν θε να 'ρθει η Ανοιξη και λιώσουνε τα χιόνια
και θα φυσήξει δροσερό της λευτεριάς τ' αγέρι 
αϊτέ μου δώσμου τα φτερά κι ελάφι μου τα πόδια 
και ρεματιά μου την ορμή για να χυθώ στον κάμπο 
να δώσω βόλι στο φονιά και λευτεριά στο σκλάβο.

Άγνωστου νεολαίου Μαχητή του ΔΣΕ. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας «Νέος Μαχητής», αρ. φύλλου 1, στις 6 Δεκέμβρη του 1947.