Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ – Βασίλης Ρώτας

Τη μνήμη απ' τους συντρόφους μας που πέσαν στον αγώνα,

την έχουμε όλοι μέσα μας, φως άσβυστο στον αιώνα.

Αστρο-ναι που μας οδηγά, φωτιά-ναι που μας καίει

φωνή-ναι απ' τα βαθειά της γης, που διαλαλεί και λέει:

"Οσο 'χει σάλιο η γλώσσα σας, συντρόφοι πολεμάτε

το βιος να συμμαζέψετε, το τέρας να χτυπάτε.

Μη δισταγμό ή κοντόστεμα, γι' ανάσα χασομέρια,

μόνο χτυπάτε όλοι μαζί και με τα δυο σας χέρια -

Κι' όταν ψοφήσει το ύστερο του φασισμού κεφάλι

αμέσως να μολώσετε από μια στεριά στην άλλη.

Με χίλιες στράτες λεύτερες να ζώσετε τη σφαίρα,

να τρέχει το τραγούδι σας παντού σαν τον αγέρα.

Ν' αντιλαλεί χαρούμενο σ' Ανατολή και Δύση

νάρθει κ' εμάς στα μνήματα, να μας γλυκοξυπνήσει".

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του ΔΣΕ «Εξόρμηση», στις 2/10/1948)

Στη φωτογραφία: Το μνημείο των τιμημένων νεκρών μαχητών και μαχητριών του Αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ που έπεσαν στη μάχη στις Μελάτες Άρτας