Οι
άνθρωποι που γεννιούνται στην Κούβα γύρω στα 1850 έχουν μπροστά τους ένα
τεράστιο ιστορικό έργο. Να λύσουν προβλήματα της αποικιακής εξάρτησης που είχαν
οξυνθεί. Οι άνθρωποι εκείνων των χρόνων θα υιοθετήσουν δύο δρόμους: Αλλοι θα
επιλέξουν ως λύση την επανάσταση, ζητώντας την πλήρη ανεξαρτησία της χώρας τους
από την Ισπανία. Αλλοι θα στραφούν προς τη λύση της αυτονομίας, ζητώντας
μεταρρυθμίσεις και σταδιακή βελτίωση της ζωής του νησιού, όμως μέσα στα πλαίσια
της σφαίρας της «μητρόπολης», της αποικιοκρατικής Ισπανίας.
Στον
καλλιτεχνικό τομέα θα επιχειρηθεί μια ανανέωση των καλλιτεχνικών γούστων. Οι
πνευματικοί άνθρωποι θα αντιδράσουν ενάντια στην παρακμή του ρεύματος του
ρομαντισμού και θα επιχειρήσουν την ενδυνάμωση μιας ποίησης βασισμένης σε
θέματα για τον ιθαγενή πληθυσμό (όπως ήταν η ποίηση Σιμπονέιστα) και θα πραγματευτούν
πατριωτικά θέματα επείγουσας επικαιρότητας.
Αυτές
οι τρεις κατευθύνσεις, το ξεπέρασμα του ρομαντισμού, το σιμπονέισμο, και η
πατριωτική ποίηση θα οδηγήσουν σε μια ανανέωση ακόμη πιο ριζοσπαστική, την
οποία προαναγγέλλει το ποιητικό έργο του Χουλιάν ντε Κασάλ και, κυρίως, το
έργο, ποιητικό και πεζογραφικό, του μεγάλου ποιητή και επαναστάτη Χοσέ Μαρτί.
Μια
νέα ποιητική γενιά, αποτελούμενη από τον Μεντίβε (δάσκαλο του Χ. Μαρτί) τον
Χοακίν Λορένσο Λουάσες, τον Σενέα και την Λουίζα Πέρες, θα δώσει νέα ώθηση στην
ποίηση της Κούβας, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο. Τα ίδια τα μέλη
αυτής της ποιητικής γενιάς αυτοπροσδιορίζονται ως «η αντίδραση του καλού
γούστου».
Ο
Χοακίν Λορένσο Λουάσες είναι κορυφαία μορφή του νέου ποιητικού κινήματος, αλλά
και θεατρικός συγγραφέας. Ο Λουάσες γεννήθηκε στην Αβάνα το 1826 και πέθανε το
1867. Σπούδασε Δίκαιο και Φιλοσοφία, αλλά διέκοψε τις σπουδές του για λόγους
υγείας. Στράφηκε στη συστηματική μελέτη της Ιστορίας και λογοτεχνίας άλλων
λαών, μεταξύ των οποίων και ο ελληνικός. Μετέφρασε μάλιστα ποιήματα του Γάλλου
φιλέλληνα Ζαν - Πιερ Μπερανζέ (Βερανζέρου). Μεταξύ των θεατρικών έργων του
ξεχωρίζει το εμπνευσμένο από την ελληνική αρχαιότητα δράμα του «Αριστόδημος». Ο
Λουάσες έγραψε σονέτα, ανακρεόντεια ποιήματα (κατά το πρότυπο των ποιημάτων του
αρχαίου Ελληνα λυρικού ποιητή Ανακρέοντα) και το εκτενές μυθολογικό ποίημα
«Κούβα». Η πρώτη έκδοση ποιημάτων του έγινε το 1857.
Ο
Χοακίν Λορένσο Λουάσες, μαζί με τον Χοσέ Φορνάρις δημιούργησαν την επιθεώρηση
«Πιράγουα», όργανο της αναβίωσης της ιθαγενούς κουλτούρας της Κούβας. Επίσης,
μαζί με τον Φορνάρις εξέδωσαν την ανθολογία «Ποιητική Κούβα».
Η
ποίηση του Λουάσες διακρίνεται για το πατριωτικό της περιεχόμενο, την
πλαστικότητα και αισθαντικότητα στην επεξεργασία του στίχου. Ο πατριωτισμός της
ποίησής του εκφράζεται έμμεσα. Λ.χ. όταν υμνεί την απελευθερωτική επανάσταση
των Ελλήνων, εκφράζει τον πόθο του κουβανέζικου λαού για τη λευτεριά του.
Μεταξύ
των ποιημάτων του που δημοσιεύτηκαν το 1857 ήταν και το ποίημα «Η πτώση του
Μεσολογγίου». Ενα ηρωικό, πατριωτικό, επαναστατικό ποίημα, ύμνος στη λευτεριά.
Η περιγραφή της πτώσης του Μεσολογγίου αποτελεί ύμνο στους αγωνιζόμενους για τη
λευτεριά τους Ελληνες. Αν και σκλαβωμένοι, οι Ελληνες ξαναπολεμούν για να
κατακτήσουν την ελευθερία. Ο ποιητής, υμνώντας την επανάσταση των Ελλήνων κατά
του οθωμανικού ζυγού, την παραλλήλισε με τις απελευθερωτικές μάχες των Ελλήνων
στο Μαραθώνα, στις Πλαταιές, στη Σαλαμίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου