Ἡ Μάχη τῆς Ἀράχωβας
«Ἀπάνω στὴν Ἀράχωβα, ψηλὰ στὸν Ἅη Γιώργη
πολλὰ ντουφέκια πέφτουνε καὶ σαματᾶς μεγάλος.
Μήνε σὲ γάμους πέφτουνε, μήνε σὲ πανηγύρι,
πόλεμος γίνεται ἐκεῖ καὶ σκοτωμὸς μεγάλος.
Ἕλληνες εἶν᾿ ποὺ πολεμᾶν μὲ τὸν Καραϊσκάκη
μὲ Τούρκους πὤχουν ἀρχηγὸ αὐτόνε τὸ Μουστάμπεϊ
πὄχ᾿ Ἀρβανίτες διαλεχτούς, τὸ ὅλο τρεῖς χιλιάδες.
-Ἀφέντη Ἅη Γιώργη πολεμιστὴ καὶ γριβοκαβαλλάρη
ἀρματωμένε μὲ σπαθὶ καὶ μὲ χρυσὸ κοντάρι,
μᾶς ᾖρθε ὁ Μουστάμπεης, ψηλὰ στὸ καφαλάρι.
-Ἔβγα νὰ πολεμήσετε γιὰ νὰ μὴ μείνει ποδάρι.
-Ἔχει πασάδες μπόλικους, ἀσκέρι τρεῖς χιλιάδες.
-Βγᾶτε νὰ τοὺς μποδίσετε γιὰ νὰ μὴν μποῦν στὴν πόλη
ἴσως καὶ αὔριο ταχύ, νὰ πέσει καὶ τὸ χιόνι
καὶ τότε θὰ παγώσουνε, θὰ ξεραθοῦνε ὅλοι.
Καραϊσκάκη μ᾿ ἀρχηγὲ καὶ πρῶτε καπετάνιε
ἔβγα στὸ κεφαλάρι μας νὰ μᾶς ἐλευτερώσεις.
...
-Πάψε Γιῶργο μ᾿ τὸν πόλεμο, μάσε τὰ γιαταγάνια
καὶ μέτρα τοὺς Ἀγαρηνούς, μέτρα τοὺς σκοτωμένους
κι᾿ οἱ ράχες ἐγεμίσανε ῾πὸ Τούρκικα κουφάρια.
Τὸν πάγο ἔχουν σάβανο, τὸ χιόνι μαξιλάρι.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἀρχηγὸς ὁ καπετὰν Μουστάμπεης
σφαγμένος εἶν᾿ κι αὐτός, τοῦ λείπει τὸ κεφάλι.
Μὰ τὰ κουφάρια εἶν᾿ πολλὰ καὶ μετρημὸ δὲν ἔχουν
μαζεύουν ποὔταν εὔκολο ἀράδα τὰ κεφάλια
Καὶ πύργο τότε στήσανε, πέρα εἰς τὰ Πλατάνια
κι᾿ ὁ πύργος ἤτανε τρανός, τρανὸς σὰν κυπαρίσι
καὶ γύρω του χορεύανε ὅλα τὰ παλληκάρια».
uoa.gr
2 σχόλια:
ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ Ι * Ο γιος της καλογριάς- ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΤΣΙΚΑΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ
Σελ: 541
ISBN: 960-342-340-8
"Τρομερή ευθύνη να ακολουθήσεις τα αχνάρια του Καραϊσκάκη. Τούτος ο αδύνατος μούλος, ο δίχως καταγωγή, το μαυράδι στην όψη και τα πνευμόνια, ήταν -είναι ακόμα και τώρα- η ψυχή του ασύνορου, του ανυπόταχτου, του λεύτερου Έλληνα. Είναι η τρανότερη ψυχή της Ελληνικής Ιστορίας.
Ξεπήδησε από τα Τάρταρα, πολεμώντας, βρίζοντας, νικώντας, καταφρονώντας, αδούλωτος και νικητής, κατατρέχτηκε, στιγματίστηκε, κατηγορήθηκε όσο δεν πήγαινε.
Φαμίλια δυνατή πίσω του να μιλήσει δεν είχε. Τα παιδιά του γυρνούσαν ξυπόλητα, πεινασμένα. Λόγιους γραμματικούς να κάμουν γραφτά, να φανερώσουν την αξιωσύνη του σε κάθε βήμα, πού να τους βρες;
Οι οχτροί του, φανεροί και αφανέρωτοι, ψεύτες και δολεροί, φτιάξανε το πορτρέτο του. ΚΡΙΜΑ....
Ένα έχω να πω. Η ματιά του Καραϊσκάκη θα πέφτει καταπάνω τους αδιάφορη. Στέκεται τόσο ψηλά ο Στρατάρχης στην Ιστορία, που όλα θα σβαρνιστούνε κατάχαμα, κάτω από το φαγωμένο τσαρούχι του."
ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΤΣΙΚΑΣ
Ο συγγραφέας, γνωστός λογοτέχνης και βαθύς μελετητής της ιστορίας, ακολουθεί, με μοναδική γλαφυρότητα, βήμα προς βήμα και από «κοντά» τη ζωή και την προσφορά του κορυφαίου πρωταγωνιστή της Επανάστασης του 1821, βασισμένος αυστηρά σε γραπτές ιστορικές πηγές. Άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας και πολέμιος καθαγιασμένων μύθων, προσφέρει τη δική του εκδοχή για την αλήθεια, χωρίς τα "μισόλογα" και τις αναστολές των "καθιερωμένων" και αδιαφορεί πλήρως αν οι απόψεις του αυτές - απαλλαγμένες από ακαδημαϊκές απάρσεις, βερμπαλισμούς και αλλότριες σκοπιμότητες - πλήξουν τις κατεστημένες αντιλήψεις, τα αγαπημένα ψέματα και ιδεολογικά στερεότυπα της νεότερης ιστοριογραφίας.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν ένας αδάμαστος, ταπεινός, ειλικρινής, άδολος και μεγαλόκαρδος άνθρωπος. Μια ιδιότυπη στρατιωτική μεγαλοφυΐα. Ο "φύσει και πράξει στρατιωτικός νους, εις εκ των μεγαλυτέρων στρατηγών του κόσμου", σύμφωνα με τον Άγγλο ιστορικό Γουέιβελ. Ο τρανότερος πολεμιστής της λευτεριάς μας, που έδωσε πάνω από τριάντα μάχες, δίχως να χάσει καμιά και που στο θάνατό του "εθρήνησαν οι σύντροφοί του, έκλαυσαν γυναίκες, παιδιά ως πέντε χρόνων, όλοι οι Έλληνες, ολάκερη η πατρίδα..."
Από κάθε άποψη, φιλοδοξία του συγγραφέα είναι να δώσει μια καθαρή, έντιμη, και σωστή εικόνα της εποχής που διαπραγματεύεται και να παραδώσει στον αναγνώστη, αλλά και στον ερευνητή του μέλλοντος, ένα βασικό εργαλείο ιστορικής γνώσης.
ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΙΙ * Ο στρατάρχης- ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΤΣΙΚΑΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ
Σελ: 691
ISBN 960-342-370-Χ
[...] ...Ήταν ο Καραϊσκάκης. Δεν είχε βόλι, άρπαζε το τουφέκι, το γύριζε ανάποδα και με το κοντάκι αρχίνιζε να βαράει τούρκικα κεφάλια. Χούγιαζε, ξεχυνόταν απάνω-κάτω, βροντούσε χέρια και πόδια, πνιγόταν, έτριζε τα δόντια του, φοβέριζε.
...'Ηταν ο Καϊσκάκης. Μέρες είχε αλαφρό βήχα, άλλες κατάκρυες, χόντραινε ο βήχας του, τα μάτια του γενόντουσαν κάρβουνα, η λαλιά του έβγαινε μισόφωνη, σαν δαρμένου σκυλιού. Πλάκωνε, όμως, τις βλαστήμιες και τα χωρατά, αποξεχνιόταν ο Ρωμιός, θάρρευε, λησμονούσε πείνα και δίψα, λευτερωνόταν η καρδιά του.
...Ήταν ο Καραϊσκάκης. Ο αμόρφωτος, ο χτικιάρης, ο σκελεθρωμένος και πολλάκις σηκωτός στο ξυλοκρέβατο, ο δίχως καταγωγές, χλιδή και φαμίλια με περικεφαλαίες, ο βωμολόχος και μη ταιριαστός με τους ημίθεους και τους ουρανόπεμπτους που βρίσκονται στα ηρωικά γραφεία.
...Ναι, ο Καραϊσκάκης. Ο αδάμαστος, ατπεινός, ειλικρινής, άχολος, μεγαλόκαρδος, η ιδιότυπος στρατιωτική μεγαλοφυΐα, ο "φύσει και πράξει στρατιωτικός νους, εις εκ των μεγαλυτέρων στρατηγών του κόσμου", σύμφωνα με τον Άγγλο ιστορικό Γουέιβελ. Ο τρανότερος πολεμιστής της λευτεριάς μας, που έδωσε πάνω από τριάντα μάχες, δίχως να χάσει καμιά και που στον θάνατό του "εθρήνησαν οι σύντροφοί του, έκλαυσαν γυναίκες, παιδιά ως πέντε χρόνων, όλοι οι Έλληνες, ολάκερη η πατρίδα..."
ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΤΣΙΚΑΣ
Δημοσίευση σχολίου