Ανέκδοτα τραγούδια του αντιδικτατορικού αγώνα

Στίχοι ανέκδοτων τραγουδιών που συντρόφεψαν τον αγωνιζόμενο λαό στην πάλη του ενάντια στη χούντα και τους ξένους προστάτες της.
1
Στίχοι
Χωριάτισσα μάνα, εργάτη λαέ, αγρότη πατέρα, νεκρέ αδερφέ
Το αίμα ως το γόνα, τα χέρια γροθιά
Εμπρός στον αγώνα, εμπρός στη λευτεριά
Σηκώνω τα όπλα, κρατώ τα σπαθιά
Περνάω τον κόσμο μια δρασκελιά
Ανοίγω το δρόμο με μια τουφεκιά
Μαζί σας αδέρφια, μαζί σας παιδιά
Της γης την ειρήνη στα χέρια βαστάς
Εσύ είσαι η κρήνη και μας ξεδιψάς
Χωριάτισσα μάνα, κρασί της χαράς
Χτυπάς τη καμπάνα κι ομπρός μας οδηγάς
Το νεύμα του κόσμου, το τίμιο γεια
Το αίμα σου δώσ’ μου να γίνει φωτιά
Κι αν πέσω στο χώμα να ‘ρθεις να μου πεις
Τραγούδι της νίκης με τ’ άστρο της Αυγής
Θα πέσει μαχαίρι, καρφί, κεραυνός, το δίκοπο χέρι, ο μαύρος καιρός
Ξυπνάει το αίμα, περνάει η εργατιά
Βροντούν τ’ άρματα μας, βροντάει η λευτεριά
2

Στίχοι 
Στην κορφή του κόσμου θ’ ανέβω ψηλά
Για να κάνω αδερφό μου τον ήλιο
Η φλογάτη παντιέρα πάλι μπροστά
Η καμένη παλάμη μου αντήλιο
Η φλογάτη παντιέρα πάλι μπροστά
Να μου δείχνει γλυκιά λευτεριά
Στην κορφή του κόσμου θ’ ανέβω ψηλά
Με το πιο ματωμένο φεγγάρι
Με τον ήχο των όπλων μες την καρδιά
Και στα δόντια κομμένο σιτάρι
Με τον ήχο των όπλων μες την καρδιά
Να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά
Το νερό της καρδιά μου χυμένο κρασί
Στων βουνών την αόρατη φλέβα
Τον αντίλαλο άκου, άκου κι εσύ
Των μεγάλων ηρώων κι ανέβα
Τον αντίλαλο άκου, άκου μακριά
Να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά
Του λαού τη χαρά δεν τη κόβει κανείς
Της ζωής τ’ αφρισμένο ποτάμι
Τώρα που έφτασε της χαραυγής
Θα το σπάσει το σάπιο καλάμι
Τώρα που έφτασε η ώρα πάμε μπροστά
Να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά

3 
Στίχοι 
Εμπρός, εμπρός λαέ
Σήκω κι εμπρός αδέρφια
Κόκκινος είναι ο ουρανός
Κι ο ήλιος ανεβαίνει
Εβίβα λιμπερτά
Το λάβαρο που μου λάχε
Ψηλά θα το κρατήσω
Εμπρός συντρόφοι πιο ψηλά
Εβίβα λιμπερτά
Ίσια με κρατάς
Δεν θα με πάρεις Άδη
Πέθαινα μα σηκώθηκα και στην φωτιά πηγαίνω
Εβίβα λιμπερτά
Το λάβαρο που μου ‘λαχε
Ψηλά θα το κρατήσω
Εμπρός συντρόφοι πιο ψηλά
Εβίβα λιμπερτά
Δόξα και τιμή
Στ’ αδέρφια που γινήκανε
Σφαχτάρια και στοιχειώσανε
Γιοφύρι να περάσουν
Εβίβα λιμπερτά
Το λάβαρο που μου ‘λαχε
Ψηλά θα το κρατήσω
Εμπρός συντρόφοι πιο ψηλά
Εβίβα λιμπερτά

4 
Στίχοι 
Μεγάλη Δευτέρα ο λαός με τη μαχαίρα
Μεγάλη Τρίτη λευτεριά στη γειτονιά σκάει μύτη
Μεγάλη Τετάρτη μες το νου μου τον αντάρτη
Μεγάλη Πέμπτη η καρδιά μου είναι ψηλά
Είναι ψηλά και δε πέφτει
Παρασκευή το βράδυ μας προδώσανε
Μας κάρφωσαν στο ψέμα να χαθούμε
Σαββάτο του λαού ξεσηκωνόμαστε
Σαν τα’ άγριο ποτάμι να χυθούμε
Μεγάλη Δευτέρα ο λαός με τη μαχαίρα
Μεγάλη Τρίτη λευτεριά στη γειτονιά σκάει μύτη
Μεγάλη Τετάρτη μες το νου μου τον αντάρτη
Μεγάλη Πέμπτη η καρδιά μου είναι ψηλά
Είναι ψηλά και δε πέφτει
Παρασκευή το βράδυ μας προδώσανε
Σαββάτο του λαού θ΄ αναστηθούμε
Παρασκευή το βράδυ μας προδώσανε
Σαββάτο του λαού θ΄ αναστηθούμε

5

Στίχοι

Εϊ οικοδόμοι
Έϊ εργατιά
Άτιμοι νόμοι
Μαύρη δουλειά
Μπρος σηκωθείτε
Πάνω λαέ
Δεν θα περάσουν ποτέ
Εϊ οικοδόμοι
Έϊ εργατιά
Δίκοποι ώμοι, χέρια γερά
Σπάστε, γκρεμίστε τα μαύρα βουνά
Πάρτε και χτίστε ξανά
Είμαστε αδέρφια εδώ κι όπου γης
Είμαστε εκείνοι κι εκείνοι νεκροί
Για τον αγώνα, για τη λευτεριά
Μες το χειμώνα και στη καλοκαιριά
Έϊ παλικάρια, έϊ αδερφέ
Μες στα νταμάρια και στις φυλακές
Μπρος σηκωθείτε, πάνω λαέ
Δεν θα νικήσουν ποτέ
Ει οικοδόμοι
Ει εργατιά
Δίκοποι ώμοι, χέρια γερά x2
6 (Ήρωες)

Στίχοι

Ήρωες, άπαρτα βουνά.
Ήρωες, με δώδεκα ζωές,
κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα,
ήρωες μες στα χαλάσματα.
κάστρα του Ολύμπουκαι του Παρνασσού φαντάσματα, ήρωες μες στα χαλάσματαΑίματα, κόκκινο νερό,αίματα, ποτάμι βουερό, πυρ στην Αλαμάνακαι φωτιά στο Γοργοπόταμοκαι φωτιά στο Γοργοπόταμο.πυρ στην Αλαμάνακαι φωτιά στο Γοργοπόταμοκαι φωτιά στο ΓοργοπόταμοΕμπρός αδέρφια εμπρόςκι είναι μαζί μας ο καιρόςστα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματαμες στις πέτρες και στα χώματα.Θάνατος, μαύρος αδερφός.Θάνατος, θα γίνω αθάνατος, κάστρα του Ολύμπουκαι του Παρνασσού φαντάσματα, ήρωες μες στα χαλάσματακάστρα του Ολύμπουκαι του Παρνασσού φαντάσματα, ήρωες μες στα χαλάσματα

Αέρας στις κορφές
μαύρο φεγγάρι στις καρδιές
έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά
με τραγούδια, όπλα και σπαθιά.

Ήρωες, άπαρτα βουνά.
Ήρωες, με δώδεκα ζωές,
κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα,
ήρωες μες στα χαλάσματα.
κάστρα του Ολύμπουκαι του Παρνασσού φαντάσματα, ήρωες μες στα χαλάσματα.

Θάνατος, μαύρος αδερφός.
Θάνατος, θα γίνω αθάνατος
πυρ στην Αλαμάνακαι φωτιά στο Γοργοπόταμοκαι φωτιά στο Γοργοπόταμο

Αέρας στις κορφέςμαύρο φεγγάρι στις καρδιέςέλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριάμε τραγούδια, όπλα και σπαθιά.

7 
Στίχοι 
Στα σίδερα τον έριξαν το φίλο
Και μιας μανούλας μάτωσε η καρδιά
Και τον σαπίσανε στο ξύλο
Μ΄ αυτός μιλιά
Και πάει κοιμήθηκε
Πάει κοιμήθηκε
Στην ερημιά σταυρώσανε το φίλο
Αυτοί σκυλιά κι αυτός αγωνιστής
Ορφάνεψε το φως του ήλιου
Και της αυγής
Και πάει κοιμήθηκε
Πάει κοιμήθηκε
Δεν το καλοθυμάμαι  τ’ όνομα του
Αντώνης ήταν, Νίκος ή Κωστής
Μόνο το χρώμα του θανάτου
Και της γιορτής
Και πάει σηκώθηκε
Πάει σηκώθηκε
Στα σίδερα αρματώθηκε ο φίλος
Μαζί συντρόφοι και όλος ο λαός
Βρόντηξε σε βουνά και κάμπους ο κεραυνός
Και πάει σηκώθηκε
Λαός σηκώθηκε

8 
Στίχοι 
Πισώπλατα σας σημαδεύανε οι οχτροί
Σε κορφοβούνια, φυλακές και ξερονήσια
Παλέψατε ως τη στερνή σας την πνοή
Και πέσατε όπως ζήσατε, παλικαρίσια
Το φως ορφάνεψε κι οι θύμησες σουβλιές
Τα μάτια σας τρυπάνε και πονάμε
Μα πάλι ορθώνουμε ανειρήνευτες γροθιές
Και δεν σας κλαίμε σύντροφοι μον’ πολεμάμε
Πάμε αδέρφια
Μες τα μελίγγια μας αχός εκδικητής
Ο ρόγχος ο στερνός σας κροταλίζει
Κι ατσάλι γίνεται και θούριο χαραυγής
Και σε στεριές και πέλαγα μας φτερουγίζει

Μες τις καρδιές μας οι καρδιές σας ξαναζούν
Μες τα τραγούδια μας βροντάνε τα’ άρματά σας
Καινούριο αγώνα φλάμπουρα στραφτοκοπούν
Εσείς μπροστά και πίσω εμείς, στα βήματά σας
Πάμε αδέρφια

9 
Στίχοι 
Με την οσμή του θανάτου στο στόμα
Με τη γεύση του πελάγου
Στα κρυωμένα χέρια μας
Και στη καρδιά μας
Πήραμε τα ψηλά τα κορφοβούνια
Στον ώμο μας
Εγώ μπροστά με τον Αντώνη
Στο πλάι εσύ με τον Αντρέα
Είμαστε φίλοι, είμαστε σύντροφοι
Κι είναι αρχηγός μας ο λαός μας
Στα σκοτεινά πηγαίνουμε
Στα σκοτεινά προχωρούμε
Να βγούμε στο φως
Να βγούμε στο φως
Να βγούμε απ’ τη νύχτα στο φως
Με της αρμύρας το δάκρυ στα μάτια
Με της πίστης τον κάλυκα
Στα φλογισμένα δάχτυλα των αυτομάτων
Θα ρίξουμε τους δολοφόνους στη θάλασσα
Γιατί μας παίρνουνε τη γη μας
Γιατί μας τρώνε το ψωμί μας
Είμαστε φίλοι, είμαστε σύντροφοι
Κι είναι αρχηγός μας ο λαός μας
Στα σκοτεινά πηγαίνουμε
Στα σκοτεινά προχωρούμε
Να βγούμε στο φως
Να βγούμε στο φως

Να βγούμε απ’ τη νύχτα στο φως

10 
Στίχοι 
Τον απέθαντο ύμνο σου λέω
Με τον έρημο λόγο της σιωπής
Σκοτωμένε μου ήρωα
Μην τον αφήνεται τον ήλιο
Στους ληστές και στους φονιάδες
Μην τον αφήνετε
Μην τον αφήνετε
Αμάραντο κλάδο σου φέρνω
Στις ανήλιαγες, μαύρες στοές
Σκοτωμένε μου ήρωα
Μην τον αφήνετε τον ήλιο
Στους ληστές και στους φονιάδες
Μην τον αφήνετε
Μην τον αφήνετε
Εσύ χάραζες νέα πορεία
Με τα αμέτρητα του ήλιου τα παιδιά
Σκοτωμένε μου ήρωα
Μην τον αφήνετε τον ήλιο
Στους ληστές και στους φονιάδες
Μην τον αφήνετε
Μην τον αφήνετε

11 (Ύμνος της ΚΝΕ) 
Στίχοι 
Ω, νεκρά παλικάρια, παιδιά του λαού,
Που το αίμα σας βάφει τη πέτρα του βουνού,
Σηκωθείτε κι αρπάξτε τουφέκι ξανά,
Χαίρω χαίρε χρυσή λευτεριά!
Περπατά και βροντά και τα σκότη περνά
Η κομμουνιστική νεολαία!
Των ανόμων εχθρός και του κόσμου φρουρός
Δυνατή, ενωμένη ωραία!
Κόκκινος ήλιος γαρούφαλο στο πέτο μου
Σπίτι και φίλος το κόμμα της δουλειάς,
Κόκκινος ήλιος γαλάζιο το κασκέτο μου
Σύντροφος ίσκιος η μάνα εργατιά.
Απ’ την Πίνδο στην Γκιόνα και τον Αξιό,
Το ποτάμι θα πνίξει το μαύρο φασισμό,
Μεγαλώνει το δέντρο κι απλώνει κλαριά,
Στην απέραντη γη την πλατιά.
Περπατά και βροντά και τα σκότη περνά
Η κομμουνιστική νεολαία!
Των ανόμων εχθρός και του κόσμου φρουρός
Δυνατή, ενωμένη κι ωραία!
Κόκκινος ήλιος γαρούφαλο στο πέτο μου
Σπίτι και φίλος το κόμμα της δουλειάς,
Κόκκινος ήλιος γαλάζιο το κασκέτο μου
Σύντροφος ίσκιος η μάνα η εργατιά.
Θ’ ανταμώσουμε αδέρφια μια μέρα ξανά,
Σε μια νέα Ελλάδα σε πόλεις και χωριά,
Οικοδόμοι κι εργάτες στη νέας ζωή,
Χέρι χέρι της γης οι λαοί.
Περπατά και βροντά και τα σκότη περνά
Η κομμουνιστική νεολαία!
Των ανόμων εχθρός και του κόσμου φρουρός
Δυνατή, ενωμένη κι ωραία!
Κόκκινος ήλιος γαρούφαλο στο πέτο μου
Σπίτι και φίλος το κόμμα της δουλειάς,
Κόκκινος ήλιος γαλάζιο το κασκέτο μου
Σύντροφος ίσκιος η μάνα  εργατιά..

12

Στίχοι
Έχε γεια σπουδάζουσα γενιά
Που βγήκες στον αγώνα για τη λευτεριά
Βουνά και κάμποι
Και της Αθήνας όλοι οι δρόμοι αντιλαλούν
ΑΝΤΙ- ΕΦΕΕ μέτωπο φοιτητών
ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ μαζί με το λαό
Εμπρός νεολαία σπουδάζουσα
Εμπρός, εμπρός
Εμπρός στον αγώνα τα νιάτα μας
Εμπρός, εμπρός
Δημοκρατία, ελευθερία
Καινούρια γνώση και προκοπή
ΑΝΤΙ- ΕΦΕΕ όλοι με μια φωνή
ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ για αδούλωτη ζωή
Έχε γεια σπουδάζουσα γενιά
Που βγήκες στον αγώνα για τη λευτεριά
Ηρώων θυσίες
Χαράσσουν το δρόμο
Του χρέους, της δόξας και της τιμής
ΑΝΤΙ- ΕΦΕΕ όλοι με ένα παλμό
ΑΝΤΙ- ΕΦΕΕ όχι στο φασισμό
Εμπρός νεολαία σπουδάζουσα
Εμπρός, εμπρός
Εμπρός στον αγώνα τα νιάτα μας
Κουράγιο θα σπάσουν οι αλυσίδες
Και θα ‘ρθουν τα φλάμπουρα της αυγής
ΑΝΤΙ- ΕΦΕΕ όλοι με μια καρδιά
ΑΝΤΙ- ΕΦΕΕ για να ‘ρθει η ξαστεριά

Οι στίχοι από την ιστοσελίδα της ΚΝΕ.
Πατήστε ΕΔΩ για να ακούσετε τα τραγούδια.

Προσθήκη στην αρχική ανάρτηση – Τετάρτη 30 Απρίλη 2014.

Καλέ φίλε Οικοδόμε,

Με μεγάλη χαρά και έντονη συγκίνηση είδα, με αρκετή πάντως και ανεξάρτητη από την θέλησή μου καθυστέρηση, την ανάρτηση στον ιστότοπο της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας καθώς και την επανανάρτηση στο δικό σου ιστολόγιο της μουσικής και των στίχων των «Ανέκδοτων Τραγουδιών του Αντιδικτατορικού Αγώνα»· έπραξες άριστα όπως και εξαιρετική υπήρξε η πρωτοβουλία της ΚΝΕ να προχωρήσει στην μέσω του διαδίκτυου δημοσιοποίηση του ανεκτίμητου αυτού πολιτιστικού κειμήλιου του ελληνικού κομμουνιστικού νεολαιίστικου κινήματος. Διαβάζοντας όμως σε μια πρώτη ανάγνωση το κείμενο των στίχων της ανάρτησης στον ιστότοπο της ΚΝΕ, διαπίστωσα από μνήμης αρκετά λάθη (απομαγνητοφώνησης;), πράγμα που επιβεβαίωσε η προσεκτική αντιπαραβολή του δημοσιευμένου κειμένου με την αυθεντική και πρωτότυπη εκτέλεση των τραγουδιών στην αρχική ανάρτηση. Για τον λόγο αυτό σου στέλνω στην συνέχεια σε δυο μέρη διορθωμένο το κείμενο των στίχων με μια συμπλήρωση που αφορά το κομμάτι με αριθμό 12 που ήταν γνωστό ως «Ύμνος της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ» κι αποτελεί παραλλαγή με ελάχιστες μεταβολές του Ύμνου του Λόχου ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ «Λόρδος Μπάϋρον». Καλό θα ήταν, όποτε μπορέσεις να αναρτήσεις το διορθωμένο κείμενο.

Πριν σε αποχαιρετίσω σημείωσε και τα εξής. Η ιστορία αυτών των τραγουδιών δεν έχει ακόμα γραφεί και αυτό πρέπει να γίνει όσο ακόμα ζουν οι συντελεστές που ούτε άγνωστοι είναι ούτε ανώνυμοι. Όσοι, όπως υποφαινόμενος ως μαθητής γυμνασίου, τα άκουσαν —σε κασέτα— και τα τραγούδησαν —μ’ όλες τις αναγκαίες τότε προφυλάξεις— την περίοδο της χούντας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτά τα τραγούδια γαλβάνισαν σύψυχη μιαν ολόκληρη γενιά νέων κομμουνιστών σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες· εγώ και τώρα που τ’ ακούω σαράντα τόσα χρόνια μετά ανατριχιάζω. Μετά την πτώση της χούντας τα τραγούδια δεν είχαν την τύχη που τους άξιζε, γιατί τραγουδήθηκαν μεν από το συγκρότημα «Το Ταμπούρι», αλλά δεν μπόρεσαν να βγουν στην Ελλάδα σε δίσκο ή κασέτα (δεν είχε έρθει ακόμα η εποχή των CD) λόγω σχετικής απαγόρευσης της τότε κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή· κάποια απ’ αυτά βγήκαν σε δίσκο στην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ο δίσκος είναι δυσεύρετος) μετά την συμμετοχή του «Ταμπουριού» στο Φεστιβάλ Πολιτικού Τραγουδιού της Λέσχης «Οκτώβρης» το 1975 ή το 1976 στο Βερολίνο/ΓΛΔ. Τα πρώτα χρόνια μετά την μεταπολίτευση του 1974 ο εγχώριος οπορτουνισμός, δεξιός κι «αριστερός», έκανε τα πάντα για να εμποδίσει την διάδοσή τους (ονόματα δεν γράφω για να μην θεωρηθεί ότι εκ του ασφαλούς προσβάλλω την μνήμη «χτυπητών» ονομάτων του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου). Γεγονός αποτελεί ότι η σαφής αναφορά πολλών τραγουδιών στον αγώνα του ΔΣΕ σήμαινε και σ’ αυτόν τον τομέα την αρχή της σταδιακής απόσεισης ενός από τα «βαρίδια» του οπορτουνισμού που «φόρτωσαν» στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956 και η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ την ίδια χρονιά.

Με πολλούς χαιρετισμούς,

Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

1

Χωριάτισσα μάνα, εργάτη λαέ,

αγρότη πατέρα, νεκρέ αδερφέ

το αίμα ως το γόνα, στα χέρια φωτιά

εμπρός στον αγώνα, εμπρός στη λευτεριά!

Σηκώνω τα όπλα, κρατώ τα σπαθιά

περνάω τον κόσμο με μια δρασκελιά

ανοίγω το δρόμο με μια ντουφεκιά

μαζί σας αδέρφια, μαζί σας παιδιά!

Της γης την ειρήνη στα χέρια βαστάς

εσύ είσαι η κρήνη και μας ξεδιψάς,

χωριάτισσα μάνα, κρασί της χαράς

χτυπάς την καμπάνα κι ομπρός μάς οδηγάς!

Το αίμα του κόσμου, το τίμιο γεια

το χέρι σου δωσ’ μου να γίνει φωτιά,

κι αν πέσω στο χώμα να ’ρθεις να μου πεις

τραγούδι της νίκης με τ’ άστρο της αυγής!

Θα πέσει μαχαίρι, θα ’ρθει κεραυνός,

το δίκοπο χέρι κι ο μαύρος καιρός

ξυπνάει το αίμα, περνάει η εργατιά

βροντούν τ’ άρματά μας, βροντάει η λευτεριά!

2

Στην κορφή του κόσμου θ’ ανέβω ψηλά

για να κάνω αδερφό μου τον ήλιο,

η φλογάτη παντιέρα πάλι μπροστά

η καμένη παλάμη μου αντήλιο,

η φλογάτη παντιέρα πάλι μπροστά

να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά!

Στην κορφή του κόσμου θ’ ανέβω ψηλά

με το πιο ματωμένο φεγγάρι

με τον ήχο των όπλων μες την καρδιά

και στα δόντια κομμένο σιτάρι,

με τον ήχο των όπλων μες την καρδιά

να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά!

Το νερό της καρδιάς μου χυμένο κρασί

στων βουνών την αόρατη φλέβα,

τον αντίλαλο άκου, άκου κι εσύ

των μεγάλων ηρώων κι ανέβα,

τον αντίλαλο άκου, άκου μακριά

να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά!

Του λαού τη χαρά δεν την κόβει κανείς

της ζωής τ’ αφρισμένο ποτάμι,

τώρα που έφτασε η ώρα της χαραυγής

θα το σπάσει το σάπιο καλάμι,

τώρα που έφτασε η ώρα, πάμε μπροστά

να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά!

3

Εμπρός, εμπρός, λαέ

σύντροφοι, εμπρός κι αδέρφια

κόκκινος είναι ο ουρανός κι ο ήλιος ανεβαίνει

εβίβα λιμπερτά!

Το λάβαρο που μου ’λάχε

ψηλά θα το κρατήσω

εμπρός, συντρόφοι, πιο ψηλά

εβίβα λιμπερτά!

Ίσια με κρατάς

δεν θα με πάρεις Άδη,

πέθαινα, μα σηκώθηκα και στην φωτιά πηγαίνω

εβίβα λιμπερτά!

Το λάβαρο που μου ’λαχε

ψηλά θα το κρατήσω

εμπρός, συντρόφοι, πιο ψηλά

εβίβα λιμπερτά!

Δόξα και τιμή

στ’ αδέρφια που γινήκαν

σφαχτάρια και στοιχειώσανε γιοφύρι να περάσουν

εβίβα λιμπερτά!

Το λάβαρο που μου ’λαχε

ψηλά θα το κρατήσω

εμπρός, συντρόφοι, πιο ψηλά

εβίβα λιμπερτά!

4

Μεγάλη Δευτέρα, ο λαός με την μαχαίρα

Μεγάλη Τρίτη, λευτεριά στη γειτονιά σκάει μύτη

Μεγάλη Τετάρτη, μες το νου μου τον αντάρτη

Μεγάλη Πέμπτη, η καρδιά μου είναι ψηλά,

είναι ψηλά και δε πέφτει.

Παρασκευή το βράδυ μας προδώσανε,

μας κάρφωσαν στο ψέμα να χαθούμε,

Σαββάτο του λαού ξεσηκωνόμαστε

σαν τ’ άγριο ποτάμι να χυθούμε.

Μεγάλη Δευτέρα, ο λαός με την μαχαίρα

Μεγάλη Τρίτη, λευτεριά στη γειτονιά σκάει μύτη

Μεγάλη Τετάρτη, μες το νου μου τον αντάρτη

Μεγάλη Πέμπτη, η καρδιά μου είναι ψηλά,

είναι ψηλά και δεν πέφτει.

Παρασκευή το βράδυ μας προδώσανε

Σαββάτο του λαού θ’ αναστηθούμε

Παρασκευή το βράδυ μας προδώσανε

Σαββάτο του λαού θ’ αναστηθούμε.

5

Έι οικοδόμοι, έι εργατιά,

άτιμοι νόμοι, μαύρη δουλειά,

μπρος σηκωθείτε, πάνω λαέ,

δεν θα περάσουν ποτέ!

Έι οικοδόμοι, έι εργατιά,

δίκοποι νόμοι, χέρια γερά,

σπάστε, γκρεμίστε τα μαύρα βουνά

πάρτε και χτίστε ξανά!

Είμαστε αδέρφια εδώ κι όπου γη,

είμαστε εκείνοι κι εκείνοι νεκροί

για τον αγώνα, για τη λευτεριά

μες τον χειμώνα και στην καλοκαιριά!

Έι παλικάρια, έι αδερφές,

μες στα νταμάρια και στις φυλακές,

μπρος σηκωθείτε, πάνω λαέ,

δεν θα νικήσουν ποτέ!

Έι οικοδόμοι, έι εργατιά,

δίκοποι νόμοι, χέρια γερά!

Έι οικοδόμοι, έι εργατιά,

δίκοποι νόμοι, χέρια γερά!

6 (Ήρωες)

Ήρωες, άπαρτα βουνά,

ήρωες, με δώδεκα ζωές,

κάστρα του Ολύμπου

και του Παρνασσού φαντάσματα,

ήρωες μες στα χαλάσματα,

κάστρα του Ολύμπου

και του Παρνασσού φαντάσματα,

ήρωες μες στα χαλάσματα.

Αίματα, κόκκινο νερό,

αίματα, ποτάμι βουερό,

πυρ στην Αλαμάνα

και φωτιά στο Γοργοπόταμο

έι, φωτιά στο Γοργοπόταμο,

πυρ στην Αλαμάνα

και φωτιά στο Γοργοπόταμο

έι, φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Εμπρός, αδέρφια, εμπρός

είναι μαζί μας ο καιρός

στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα

έι, στις πέτρες και στα χώματα.

Θάνατος, μαύρος αδερφός,

θάνατος, να γίνω αθάνατος,

κάστρα του Ολύμπου

και του Παρνασσού φαντάσματα,

ήρωες μες στα χαλάσματα,

κάστρα του Ολύμπου

και του Παρνασσού φαντάσματα,

ήρωες μες στα χαλάσματα.

Αέρας στις κορφές

μαύρο φεγγάρι στις καρδιές,

έλα και πάρτη μόνος σου τη λευτεριά

με τραγούδια, όπλα και σπαθιά έι,

με τραγούδια, όπλα και σπαθιά.

Ήρωες, άπαρτα βουνά,

ήρωες, με δώδεκα ζωές,

κάστρα του Ολύμπου

και του Παρνασσού φαντάσματα,

ήρωες μες στα χαλάσματα,

κάστρα του Ολύμπου

και του Παρνασσού φαντάσματα,

ήρωες μες στα χαλάσματα.

Θάνατος, μαύρος αδερφός,

θάνατος, να γίνω αθάνατος

πυρ στην Αλαμάνα

και φωτιά στο Γοργοπόταμο

έι, φωτιά στο Γοργοπόταμο

πυρ στην Αλαμάνα

και φωτιά στο Γοργοπόταμο

έι, φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Αέρας στις κορφές

μαύρο φεγγάρι στις καρδιές

έλα και πάρτη μόνος σου τη λευτεριά

με τραγούδια, όπλα και σπαθιά, έι,

με τραγούδια, όπλα και σπαθιά.

7

Στα σίδερα τον ρίξανε το φίλο

και μιας μανούλας μάτωσε η καρδιά

και τον σαπίσανε στο ξύλο, μ’ αυτός μιλιά.

Και πάει, κοιμήθηκε,

πάει, κοιμήθηκε, ε, ε, ε.

Στην ερημιά σταυρώσανε το φίλο,

αυτοί σκυλιά κι αυτός αγωνιστής

κι ορφάνεψε το φως του ήλιου και της αυγής.

Και πάει, κοιμήθηκε,

πάει, κοιμήθηκε, ε, ε, ε.

Δεν το καλοθυμάμαι τ’ όνομά του

Αντώνης ήταν, Νίκος ή Κωστής,

μόνο το χρώμα του θανάτου και της γιορτής.

Και πάει, σηκώθηκε,

πάει, σηκώθηκε, ε, ε, ε.

Στα σίδερα αρματώθηκε ο φίλος

μαζί συντρόφοι κι όλος ο λαός

βρόντηξε σε βουνά και κάμπους, ο κεραυνός.

Και πάει, σηκώθηκε,

λαός σηκώθηκε, ε, ε, ε.

8

Πισώπλατα σάς σημαδεύανε οι οχτροί

σε κορφοβούνια, φυλακές και ξερονήσια

παλέψατε ως τη στερνή σας την πνοή

και πέσατε, όπως ζήσατε, παλικαρίσια.

Το φως ορφάνεψε κι οι θύμησες σουβλιές

τα μάτια μας τρυπάνε και πονάμε,

μα πάλι ορθώνουμε ανειρήνευτες γροθιές

και δεν σας κλαίμε, σύντροφοι, μον’ πολεμάμε.

Έι, παμ’ αδέρφια!

Μες τα μελίγγια μας αχός εκδικητής

ο ρόγχος ο στερνός σας κροταλίζει

κι ατσάλι γίνεται και θούριο χαραυγής

και σε στεριές και πέλαγα μάς φτερουγίζει.

Μες τις καρδιές μας οι καρδιές σας ξαναζούν,

μες τα τραγούδια μας βροντάνε τ’ άρματά σας

καινούριου αγώνα φλάμπουρα στραφτοκοπούν,

εσείς μπροστά και πίσω εμείς, στα βήματά σας.

Έι, παμ’ αδέρφια!

9

Με την οσμή του θανάτου στο στόμα

με τη γεύση του πέλαγου

στα κρυωμένα χέρια μας και στην καρδιά μας,

πήραμε τα ψηλά, τα κορφοβούνια στον ώμο μας

εγώ μπροστά, με τον Αντώνη

στο πλάι εσύ, με τον Αντρέα,

είμαστε φίλοι, είμαστε σύντροφοι

κι ειν’ αρχηγός μας ο λαός.

Στα σκοτεινά πηγαίνουμε,

στα σκοτεινά προχωρούμε

να βγούμε στο φως, να βγούμε στο φως,

να βγούμε απ’ τη νύχτα στο φως.

Με της αρμύρας το δάκρυ στα μάτια

με της πίστης τον κάλυκα

στα φλογισμένα δάχτυλα των αυτομάτων

θα ρίξουμε τους δολοφόνους στη θάλασσα

γιατί μας παίρνουνε τη γη μας,

γιατί μας τρώνε το ψωμί μας,

είμαστε φίλοι, είμαστε σύντροφοι

κι ειν’ αρχηγός μας ο λαός.

Στα σκοτεινά πηγαίνουμε,

στα σκοτεινά προχωρούμε

να βγούμε στο φως, να βγούμε στο φως,

να βγούμε απ’ τη νύχτα στο φως.

10

Τον απέθαντο ύμνο σου λέω

με τον έρημο λόγο της σιωπής,

σκοτωμένε μου ήρωα, ήρωα, ήρωα!

Μην τον αφήνετε τον ήλιο

στους ληστές και στους φονιάδες!

Μην τον αφήνετε, μην τον αφήνετε!

Τον αμάραντο κλάδο σού φέρνω

στις ανήλιαγες του Άδη στοές,

σκοτωμένε μου ήρωα, ήρωα, ήρωα!

Μην τον αφήνετε τον ήλιο

στους ληστές και στους φονιάδες!

Μην τον αφήνετε, μην τον αφήνετε!

Εσύ χάραζες νέα πορεία

με τ’ αμέτρητα του ήλιου τα παιδιά

σκοτωμένε μου ήρωα, ήρωα, ήρωα!

Μην τον αφήνετε τον ήλιο

στους ληστές και στους φονιάδες!

Μην τον αφήνετε, μην τον αφήνετε!

11 (Ύμνος της ΚΝΕ)

Ω, νεκρά παλικάρια, παιδιά του λαού,

που το αίμα σας βάφει την πέτρα του βουνού,

σηκωθείτε κι αρπάξτε ντουφέκι ξανά,

χαιρ’, ω χαίρε, χρυσή λευτεριά!

Περπατά και βροντά και τα σκότη περνά

η κομμουνιστική νεολαία!

των ανόμων εχθρός και του κόσμου φρουρός

δυνατή, ενωμένη κι ωραία!

Κόκκινος ήλιος, γαρούφαλο στο πέτο μου

σπίτι και φίλος το κόμμα της δουλειάς,

κόκκινος ήλιος, γαλάζιο το κασκέτο μου

σύντροφος ίσκιος η μάνα εργατιά.

Απ’ την Πίνδο στην Γκιόνα και τον Αξιό,

το ποτάμι θα πνίξει το μαύρο φασισμό,

μεγαλώνει το δέντρο κι απλώνει κλαριά,

στην απέραντη γη την πλατιά.

Περπατά και βροντά και τα σκότη περνά

η κομμουνιστική νεολαία!

Των ανόμων εχθρός και του κόσμου φρουρός

δυνατή, ενωμένη κι ωραία!

Κόκκινος ήλιος, γαρούφαλο στο πέτο μου

σπίτι και φίλος το κόμμα της δουλειάς,

κόκκινος ήλιος, γαλάζιο το κασκέτο μου

σύντροφος ίσκιος η μάνα η εργατιά.

Θ’ ανταμώσουμε αδέρφια μια μέρα ψηλά,

σε μια νέα Ελλάδα, σε πόλεις και χωριά,

οικοδόμοι κι εργάτες στη νέα ζωή,

χέρι-χέρι της γης οι λαοί.

Περπατά και βροντά και τα σκότη περνά

η κομμουνιστική νεολαία!

των ανόμων εχθρός και του κόσμου φρουρός

δυνατή, ενωμένη κι ωραία!

Κόκκινος ήλιος, γαρούφαλο στο πέτο μου

σπίτι και φίλος το κόμμα της δουλειάς,

κόκκινος ήλιος, γαλάζιο το κασκέτο μου

σύντροφος ίσκιος η μάνα εργατιά.

12 (Ύμνος της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ)

Έχε γεια χαρά σπουδάζουσα γενιά

που βγήκες στον αγώνα για τη λευτεριά,

βουνά και κάμποι και της Αθήνας όλοι οι δρόμοι αντιλαλούν:

ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ μέτωπο φοιτητών,

ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ μαζί με το λαό!

Εμπρός, νεολαία σπουδάζουσα, εμπρός, εμπρός!

Εμπρός στον αγώνα τα νιάτα μας, εμπρός, εμπρός!

Δημοκρατία, ελευθερία, καινούρια γνώση και προκοπή,

ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ όλοι με μιαν ορμή

ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ γι’ αδούλωτη ζωή!

Έχε γεια χαρά σπουδάζουσα γενιά

που βγήκες στον αγώνα για τη λευτεριά

ηρώων θυσίες χαράζουν το δρόμο του χρέους, της δόξας και της τιμής,

ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ όλοι μ’ έναν παλμό,

ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ όχι στο φασισμό!

Εμπρός, νεολαία σπουδάζουσα, εμπρός, εμπρός!

Εμπρός στον αγώνα τα νιάτα μας, εμπρός, εμπρός!

Κουράγιο και σπάζουν οι αλυσίδες κι αστράφτουν τα φλάμπουρα της αυγής,

ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ όλοι με μιαν καρδιά,

ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ για να ’ρθει η ξαστεριά!