"Κώστας Βιδάλης" – Μοιρολόγι του Βασίλη Ρώτα

Εικόνα χαμογελαστή, λείψανο φτωχικό μας

το θώρι σου σαν όνειρο και το χαμόγελο ίσκιος

κι η σύναξή μας, σύντροφε, του κάκου σε προσμένει

να μπεις με τον αγέρα σου και την απλοκαρδιά σου

΄πως μπαίνει στο λιμάνι της φρεγάδα αρματωμένη

που σέρνει στη σημαία της τα τρία καλά του κόσμου

το θάρρος, την αγνότητα και την αδελφοσύνη.

Δάκρυα βουβά στα μάγουλα, παράπονα στα χείλια,

λυγμοί πνιμμένοι στους λαιμούς του κάκου σε καλούνε,

του κάκου λιτανεύουνε το λαμπερό σου θώρι

να βγει σαν ολοφέγγαρο στο θέρο βράδυ βράδυ

τούτη τη νύχτα παίρνει λάλημα και μας μιλάει και λέει:

Σύντροφοι, μην πικραίνεστε και μη μοιρολογάτε,

τι εμένα με σταυρώσανε καθώς σταυρώνουνε όλους

τους δικαιοκρίτες οι άνομοι τους ήρωες οι προδότες.

Καθώς του πύργου τα σκυλιά που τάμαθε αιμοβόρα

με νήστεια και με γύμναση μαυρόψυχος αφέντης

φτωχόν διαβάτη ρίχνονται και τον κατασπαράζουν

έτσι με κατασπάραξαν όχλος οι σταυρωτήδες.

Νύχτα, χωστά σε αγριότοπον με τράβηξαν σφαχτάρι

και την ψυχή κομματιαστά μου βγάλαν κόμπους, κόμπους

και σκέπασαν τους βόγγους μου και τα σπαράγματά μου

να μην ακούσει ο ουρανός, να μην ιδούν τ’ αστέρια.

Μ’ αν δεν ακούει ο ουρανός, τ’ αστέρια κι αν δεν βλέπουν

νιώθει ο λαός τις μαχαιριές ως τα βαθόριζά του

κι όσο βαθιά τόνε πονούν τόσο τόνε θεριεύουν

καθώς ο κλάδος την ελιά, το σκάψιμο το αμπέλι

και τόσο σφιχτοδένεται κι απλώνει η δύναμή του.

Το ματωμένο μου όνομα χαράχτε στις καρδιές σας

σε τόσα πλάι ονόματα με πόνους χαραγμένα

να τα διαβάζουν τα παιδιά να γίνονται αντρειωμένοι

να τα διαβάζουν κι οι λαοί να καλλουργούν τον κόσμο

με το τραγούδι της δουλειάς, το σάλπισμα του αγώνα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ

(Δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη στις 10/9/1946)

Από το βιβλίο: «ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΔΑΛΗΣ: Ήρωας, Μάρτυρας, Κομμουνιστής, Δημοσιογράφος», έκδοση της Συντακτικής Επιτροπής του Ριζοσπάστη, της ΚΟΒ του Ριζοσπάστη και της ΚΟ Τυποεκδοτικής, 1989.

Για τον Κώστα Βιδάλη, τη σύντομη ζωή και το έργο του, καθώς και το φριχτό του τέλος, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.