Α. Πούσκιν: Σε μια πιστή Ελληνίδα

Φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας

Ο Ρώσος ποιητής Αλεξάντερ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν γνωστός στα καθ’ υμάς εκτός από το μέγεθος της αξίας του και για τα φιλελληνικά του αισθήματα έγραψε στίχους εμπνεόμενος από τον αγώνα του λαού μας που κορυφώθηκε με την επανάσταση του 1821. Στίχοι από το ποίημα που παρουσιάζουμε κυκλοφορούν στο διαδίκτυο με άλλη όμως μετάφραση-απόδοση. Μεταφέρουμε το ποίημα από το Αναγνωστικό «Τα Αετόπουλα» Γ΄ και Δ΄ τάξης (Έκδοση «Ελεύθερης Ελλάδας», 1944 - Ανατύπωση «Λευτεριάς», Καβάλα, Δεκέμβρης 1944 –) της ΠΕΕΑ, που έγραψε και επιμελήθηκε η μεγάλη μας παιδαγωγός Ρόζα Ιμβριώτη. Το βιβλίο βρίσκεται στα ΑΣΚΙ και το βρήκαμε (σε ηλεκτρονική μορφή) στην ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα του παραρτήματος  της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ Αμαρουσίου. 

ΣΕ ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Πιστή γραικιά μην τον θρηνείς

έχει σαν ήρωας πέσει.

Βόλι πικρό του χώρισε

τα στήθια του στη μέση.

Μην τον θρηνείς, τάχατες συ

δεν τούδειξες το δρόμο

σαν κίνησε περήφανος

μ’ όπλο βαρύ στον ώμο.

Και τούπες με μελωδική

φωνή, μπροστά σου νάτος

ανοίγει ο δρόμος της τιμής

από θυσίες γιομάτος.

Σ’ αποχαιρέτησε σεμνή

κι αμίλητα ο καλός σου,

σαν νάξερε πως παντοτινός

θάναι ο αποχωρισμός σου.

Αλαφροχάιδεψε μ’ ευχή

το τρυφερό βλαστάρι

των σπλάχνων του που κράταγες

στον κόρφο με καμάρι.

Κι όταν στητή μαστίγωσε

τον άνεμο η παντιέρα

της λευτεριάς η ολόλαμπρη

κι έφτασε η τίμια ώρα.

Καθώς ο Αριστογείτονας

μυρτιάς κλαδί είχε δέσει

στην ατσαλένια σπάθα του

που κρέμασε στη μέση.

Έτσι κι αυτό απόμεινε

στη μάχη ένας γενναίος,

γι’ αυτό που δεν ορίζεται

και δε μετριέται χρέος.

Α. ΠΟΥΣΚΙΝ

  

Στο εξώφυλλο του Αναγνωστικού διακρίνεται το όνομα της κατόχου του μαθήτριας Λαμπρινής Δ. Ιωαννίδου και το έτος 1945. Νιώθεις συγκίνηση όταν «ξεφυλλίζοντάς» το, ανάμεσα στα ποιήματα και στα πεζά κείμενα ξεπροβάλλουν παντού ίχνη αφημένα από το μολύβι που κρατούσε το παιδικό χεράκι της μαθήτριας Λαμπρινής. Οι αγώνες του λαού μας για λευτεριά, ανεξαρτησία, που δεν δικαιώθηκαν μετά το ΄21,  κορυφώθηκαν μετά την εισβολή των φασιστών του Μουσολίνι, τον Οκτώβρη του 1940 και των χιτλερικών ορδών που ακολούθησαν, κατά την περίοδο της ένδοξης εαμικής εθνικής αντίστασης και στην αθάνατη τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στη συνέχεια. Ο αγώνας για να είναι ο λαός κυρίαρχος στον τόπο του συνεχίζεται, από το κάθε φορά μετερίζι, μέχρι τη δικαίωση.