ΑΝΝΑ ΜΠΟΥΡΑΝΤΖΗ ΘΩΔΑ: “Ευτυχία Πρίντζου”

Ευτυχία Πρίντζου

Τον Ιούλιο, ακούμπησαν σπονδές τα μαλλιά σου στο χώμα

και του μίσους το πρόσωπο κέρωσε.

Μια δέσμη ήλιου

φλόγισε τα λουλούδια στο Σταυράκι

και μοιρολόγησαν σα μάνες

γοερά οι αχτίδες της.

Αυτές οι αχτίδες

ορμήνεψαν τη γη να βλαστήσει

και παπαρούνες χιλιάδες ξεπλήρωσαν το χρέος τους,

μέσα στις αρτηρίες του αιώνα

που κυλά αίμα ιερό

κι ακούν τα ελάφια της μνήμης τον αγέραστο άνεμο

π’ όλο λικνίζει κι όλο ποτίζει τη συγκομιδή.

Εκεί άνθισαν κρίνα

που κράτησαν με πείσμα τον καρπό

και τα λιθάρια διάβασαν της λεβεντιάς τον όρκο

ανοίγοντας μια θύρα στον ορίζοντα.

Παρθένες ώρες,

σεργιάνι βγήκαν στον ουρανό με φλογέρες

κι έκλαψαν τα μάτια της Πίνδου

καθώς μια ομίχλη τα σκούπιζε

δορυφορούσα.

(Νέα Μάκρη)

ΑΝΝΑ ΜΠΟΥΡΑΝΤΖΗ ΘΩΔΑ

(Η Ευτυχία Πρίντζου, φιλόλογος της Ζωσιμαίας Σχολής, υπήρξε μια μαρτυρική μορφή των Γιαννίνων, δούλεψε σκληρά για την Αντίσταση, φυλακίστηκε και εκτελέστηκε μετά από μια δίκη σκοπιμότητας, με στρατοδίκη τον Παττακό, που έγινε στα Γιάννενα για 114 πατριώτες. Το 1948 είχε καταδικαστεί πεντάκις σε θάνατο. Μετά από φριχτά βασανιστήρια οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα στο Σταυράκι μαζί με άλλους 16 πατριώτες ― Α. Μπ. Θ.)

Το δημοσιεύτηκε ως ανέκδοτο στο περιοδικό ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ, αρ. τεύχους 24, Οκτώβρης 1985.

Αφιέρωμα στην Ευτυχία Πρίντζου μπορείτε να δείτε εδώ.