Μη μιλάτε του χειμώνα

Ο χειμώνας είν' αγόρι, 

μ' ένα αδέξιο πανωφόρι,

που γυρνάει τις νύχτες και μεθάει.

Ανταμώνει τις νιφάδες,

στων σπιτιών τις χαραμάδες,

ξενιτεύεται μες στα φιλιά.

Τις νιφάδες ξελογιάζει,

στο χορό τις δοκιμάζει.

Ψάχνει εκείνη, ήλιο που έχει,

τον Απρίλη που αντέχει.

Ο χειμώνας είν' αγόρι,

θέλει τη λευκή την κόρη,

το γοβάκι να ταιριάξει,

τη χιονάτη του ν' αρπάξει.

Ο χειμώνας ψάχνει φίλη,

μα φοβάται τον Απρίλη

και ζητάει απ' τις νεράιδες,

να του βρουν κι άλλες νιφάδες.

Μην του λέτε για αγάπη,

μόνο ψάξτε τη χιονάτη,

που 'χει τατουάζ στην πλάτη,

έναν ήλιο για προστάτη.

Μη μιλάτε του χειμώνα,

μόνο βρείτε του κρυψώνα,

η νιφάδα του θα λιώσει,

λίγο πριν να ξημερώσει.

Μη μιλάτε του χειμώνα.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΠΟΥΛΑΣΙΚΗΣ