"Διαμαντή τον λέγανε, οι φασίστες έτρεμαν..." (Ο Θρυλικός)

Διαμαντή τον λέγανε,

οι φασίστες έτρεμαν.

Βουνά και κάμποι

ελεύθερα ανασαίνανε.

Τον τραγουδάει ο Παρνασσός,

τον μολογάει η Γκιώνα,

τον καμαρώνουν τα Βαρδούσια.

Είναι πάντα γελαστός.

Η Λιάκουρα αφουγκράζεται,

βουή σκεπάζει τα Βαρδούσια.

Που ’ναι ο Διαμαντής;

Τουφεκιές ακούγονται.

Η Λιάκουρα αναστενάζει,

καλεί τα παλληκάρια.

Εδώ μαζί μας είναι,

με τον Διάκο κουβεντιάζει.

Ο σύντροφος Διαμαντής (Γιάννης Αλεξάνδρου, από την Κάτω Αγόριανη Παρνασσίδας), διοικητής του Αρχηγείου Ρούμελης 2^ης Μεραρχίας, ο σταυραετός της Ρούμελης, σκοτώθηκε στις 21/6/1949 βορειοανατολικά του Αη Γιάννη των Μαρμάρων Φθιώτιδας, απέναντι από την τοποθεσία Παπα τ’ Αλώνια, σε απόσταση 1.500 μέτρων από την εκκλησία.

Τιμή και δόξα στον ατρόμητο αθάνατο στρατηλάτη. Ο αετός της Ρούμελης, λιοντάρι, τον έτρεμαν οι εχθροί και εθνοπροδότες. Από τους πρώτους, 1942-1949, παραδειγματικά μας δίδασκε στον αγώνα για Δημοκρατία, Σοσιαλισμό. Πρόσεχε τους αντάρτες σαν παιδιά του. Λαϊκός ηγέτης, αφοσιωμένος στον αγώνα και στον άνθρωπο, αγνός, ντόμπρος, απλός, σεμνός, συνεπής, ήρεμος, γελαστός, σωστός κομμουνιστής.

Έζησα τρία χρόνια μαζί του και του χρωστάω, δίχως καμιά υπερβολή, μεγάλη ευγνωμοσύνη για όλα τα καλά που μου έδωσε.

Αιώνια η μνήμη του.

Αποστόλης Κουφάκης

(Από το βιβλίο του Αποστόλη Κουφάκη: ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ, ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Μαρτυρία ενός μαχητή του ΔΣΕ, εκδόσεις Α/συνεχεια, Αθήνα 2013).