Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Ένα άγνωστο ποίημα του ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΤΣΑΡΟΥ


Φίλε, που σε συνάντησα σε μιαν οδοιπορία
-του θανάτου που ζήσαμε ή της ζωής που θα’ ρθει-
είχες στα μάτια τη φωτιά σμιχτή με μια απορία
από τα νιόβγαλτα φτερά, γιατί ο αέρας πάρθει.

Μας ένωσε σφιχτά σφιχτά του ανθρώπου ο μέγας πόνος
και της ιδέας ο άνεμος μας φούσκωσε τα στήθη.
Κάποιου καινούργιου, που έρχεται, μας συνεπήρε ο τόνος.
Ορίζοντες Μαγιάπριλου μας φέρνουνε τα πλήθη.

Κι εμείς, δεσμώτες της ζωής, προς τις κορφές τραβάμε
-του Ολύμπου ή του Γολγοθά- στη μέθη ενός ονείρου
το θάνατο και τη ζωή αλέγκρα χαιρετάμε
με τ’ άξια νιάτα, πορφυρά, στο δρόμο του απείρου.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ 

(Πότε γράφτηκε αυτό το ποίημα; Που και για ποιον; Πως διασώθηκε και από ποιον δόθηκε στη δημοσιότητα; Διαβάστε  στον Οικοδόμο)

Δεν υπάρχουν σχόλια: