Νεσέ Γιασίν* - ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

Ύστερα τρεμουλιάζουν τ’ άστρα

φιλούν τα μάτια των νεκρών πα’ στα βουνά

και τα χεράκια των βρεφών τα παγωμένα.

Μικρούλη μου, μη σε φοβίζει το σκοτάδι

οι ήλιοι απ’ το σκοτάδι ξεπηδούν

σίγουρα αύριο στα σύνορα

λουλούδια θα φυτέψουν.

Ύστερα τρεμουλιάζουν τ’ άστρα

φιλούν το γέλιο των παιδιών

που τρώνε σοκολάτα.

Η πείνα, η μοναξιά, η ερημιά

λιώνουνε μες στα δυνατά δάκτυλα του φωτός

ρουφούν οι αισθήσεις στάλα, στάλα

τη θάλασσα της φιλίας.

Μικρούλη μου, ξυπνούνε τα βουνά

να δουν και να μιλήσουν

ξυπνούνε τα βουνά, μια η καρδιά, μια η πεθυμιά.

Οι μάνες μαγειρεύουνε για τους εργάτες που απεργούν

ζωντάνεψαν οι μηχανές απ’ τη φωνή της λευτεριάς.

Αφήνει εκείνος τ’ όπλο του, τα σύνορα αγκαλιάζονται

τρέμουνε τ’ άστρα και φιλούν το χείμαρρο

το χείμαρρο φιλούνε της ζωής που γιγαντώνει.

Ανοίγει το λουλούδι

φτεροκοπάει το πουλί

ξεκουκουλιάζει το έντομο.

(μετάφραση: Έλλη Παιονίδου)

ΝΕΣΕ ΓΙΑΣΙΝ

*Τουρκοκύπρια ποιήτρια.