Κ. Καρυωτάκης - ΥΠΟΘΗΚΑΙ

Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,

μπορούνε με χίλιους τρόπους.

Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής,

όταν ακούσεις ανθρώπους.

Όταν ακούσεις ποδοβολητά

λύκων, ο Θεός μαζί σου!

Ξαπλώσου χάμου με μάτια κλειστά

και κράτησε την πνοή σου.

Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,

στον πλατύ κόσμο μια θέση.

Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό,

του δίνουν όψη ν’ αρέσει.

Του δίνουν λόγια χρυσά, που νικούν

με την πειθώ, με το ψέμα,

Όταν οι άνθρωποι διαφιλονικούν

τη σάρκα σου και το αίμα.

Όταν έχεις μια παιδική καρδιά

και δεν έχεις ένα φίλο,

Πήγαινε βάλε βέρα στα κλαδιά,

στη μπουτονιέρα σου φύλλο.

Άσε τα γύναια και το μαστροπό

Λαό σου, Ρώμε Φιλύρα*.

Σε βάραθρο πέφτοντας αγριωπό,

κράτησε σκήπτρο και λύρα.

(1927)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

• Αναφορά στους εξής στίχους του Φιλύρα (1889-1942), ο οποίος την άνοιξη του 1927 έχασε τα λογικά του χτυπημένος από τη σύφιλη:

Όχλε, λαέ βαρβάρων σπέρμα νόθο,

που τη βρίσκεις την κρίση και χτυπάς

στη ρίζα τον ακόρεστό μου πόθο;

Α, μαστροπέ, στην άβυσσο με πας!

(«Μοίρα άγει»)