Το
μεγαλύτερο μέρος αυτών των τραγουδιών, αν και στον καιρό τους ήταν πολύ αγαπητά
ειδικά στους νέους της ΟΚΝΕ, στις μέρες μας είναι άγνωστα. Ήρθαν για πρώτη φορά
στην επιφάνεια, μετά από περίπου 95 χρόνια, στις 21 του Νοέμβρη 2015, στο
πλαίσιο της Ημερίδας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με θέμα: «Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ο αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ».
Τα
περισσότερα προέρχονται από συλλογές των κομματικών εκδοτικών οργανισμών του
μεσοπολέμου, που φυλάσσονται στο ιστορικό αρχείο του Κόμματος: του Εκδοτικού
Τμήματος του ΣΕΚΕ (Κόκκινα Τραγούδια, 1921), του Σοσιαλιστικού Βιβλιοπωλείου
(Επαναστατικά Τραγούδια, 1928) και του Ριζοσπάστη (Κόκκινο Ημερολόγιο, 1935).
Οι
εκδόσεις αυτές μαρτυρούν ότι το ΚΚΕ από τα πρώτα κιόλας χρόνια μετά την ίδρυσή
του, στο φως της νικηφόρας Οκτωβριανής Επανάστασης, αγκαλιάζει και ενθαρρύνει
την τέχνη που συμβάλει στην εργατική - επαναστατική πάλη ως απαραίτητο κι
αναπόσπαστο όπλο στη δράση του.
Τα
ονόματα των συνθετών και των ποιητών μερικών τραγουδιών δυστυχώς δεν μπόρεσαν
να βρεθούν. Στο τραγούδι «Κόκκινοι αθλητές» γνωρίζουμε ότι οι στίχοι είναι του
Γιάννη Ρίτσου, που υπογράφει με το ψευδώνυμό του εκείνα τα χρόνια Γ. Σοστίρ και
η μουσική του συνθέτη Αχιλλέα Χαλκιόπουλου, μέλος του ΚΚΕ από την εποχή του
ΣΕΚΕ. Αυτοί οι δυο μαζί με τον Μενέλαο Λουντέμη, είχαν δημιουργήσει εκείνα τα
χρόνια πολιτιστική ομάδα σε μια εργατική λέσχη του Πειραιά.
Ανάμεσα
στ’ άλλα, παρουσιάζονται και άγνωστοι στίχοι της Διεθνούς, καθώς και του
τραγουδιού «Ανεμοι, θύελλες» (Βαρσαβιάνκα). Το τραγούδι «Ο Οδηγητής» -σε
στίχους Κώστα Βάρναλη- είναι το μόνο που μουσικά δεν ανήκει στην περίοδο του
μεσοπολέμου, αφού μελοποιήθηκε το 1981 από τον Χρήστο Λεοντή.
Τα
θέματα των τραγουδιών αντλούνται από τα συνταρακτικά γεγονότα της νέας
ιστορικής περιόδου μετά την είσοδο του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό στάδιο,
όπως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η Οχτωβριανή Επανάσταση, το «ξύπνημα» των
προλετάριων και οι αγώνες τους, η ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, η
δολοφονία των Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζας Λούξεμπουργκ κ.ά. και εκφράζουν την πάλη
της ανερχόμενης εργατικής τάξης για να διαχωριστεί από την αστική διεκδικώντας
την εξουσία της.
Τα
τραγούδια
1. Ύμνος στη
Ρωσία!
Μετάφραση
Α.Δ από το ρωσικό, Κόκκινα Τραγούδια
Ρωσσία,
χαίρε, δοξασμένη,
Ελπίδα
του Βορηά!
Τώρα
περήφανη, ορθωμένη
Σκορπάς
τη Λευτεριά.
Ένα
τραγούδι ας αντηχήσει
Σε
κάθε ακρογιαλιά
Κι
όλο τον κόσμο ας πλημμυρίσει
Που
σκύβει στη σκλαβιά.
Ρωσσία,
χαίρε, δοξασμένη
Ελπίδα
του Βορηά!
Παντού
περήφανη ορθωμένη
Σκόρπα
τη Λευτεριά!