Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ – Τραγωδία



Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα
κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα ‘ρχονταν σε λίγο
κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε κοντά του
φύλλα μαχαίρια βλέμματα ή τα τελευταία λόγια
που θα ‘διναν στην παρεξήγηση ένα τέλος.
Θέλω να σ’ αγαπήσω μα δε γίνεται έχω αργήσει
θέλω να σ’ αγαπήσω όσο δε μ’ αγάπησε κανένας
να σκιστώ για σένα ν’ αλλάξω γειτονιά ν’ αλλάξω στέκια.
Τώρα πελώρια άγνωστα χέρια ασυνείδητα με δέρνουν
τώρα ξαφνικά νερά μου έκλεισαν όλους τους δρόμους
τώρα παλιά τραγούδια λαϊκά βαραίνουν τον αέρα…
Αν θα σε ξαναβρώ δεν ξέρω που θα σε τρακάρω πάλι
σε πόλη ολοκαίνουργια με εναέριους δρόμους
ή σε μοντέρνα ερημιά ή μες το τελευταίο σκοτάδι…
Και θα ‘χω άραγε ακόμα την παλιά καρδιά;

ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ

4 σχόλια:

sofia είπε...

Μὰ εἶταν ἀγέρας κι ἔφυγε κορυδαλλὸς κι ἐχάθη
Νίκος Γκάτσος

Το ότι ψάχνω ώρα να βρώ έναν παράλληλο στίχο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά.

Ευχαριστώ
Να'σαι καλά

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το ποιητικό σας μπλογκ.
Για να παίρνουμε τη σωστή δόση...
Σε αντίθεση με τα αντίστοιχα που σε "μπουκώνουν"
με πέντέξι -ή και δέκα- ποιήματα τη φορά.(Σώνει...)

Επειδή τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια στο Γκόρπα,
ιδού κάτι σύντομο:

Αναπόληση

Θα καταργήσω τον ουρανό θα καταργήσω τη γη
και θ' αφήσω μόνο ένα ουζερί
για ένα πιοτό για ένα τραγούδι για ένα χορό
κ' εσύ
να περνάς απ' έξω.

ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ


κ.κ.

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα Σοφία.
Μα, αυτό δεν καταφέρνει η Ποίηση τελικά;...

Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα κ.κ.!
Καλώς ορίσατε. Μικρά βήματα, θα συναντήσετε εδώ, που δεν στηρίζονται στη γνώση αλλά στην αγάπη για ό,τι καταφέρνει να αγγίξει την ψυχή.

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, ευχαριστώ για το όμορφο αντίδωρο.

Καλή δύναμη!