Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Τάκης Σινόπουλος - Ο καιόμενος



Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.

ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

4 σχόλια:

sofia είπε...

Επειδή μου αρέσει ο ποιητικός διάλογος:

"Είναι βαρύς ο αγέρας σα μολύβι

φωνάζω - φωνάζω - φωνάζω - φωνάζω.

Ελάτε γρήγορα

σας φωνάζω να λιώσουμε το μολύβι.

Κάποιος μου λέει:

Φωτιά θα πάρεις απ' την ίδια σου φωνή

θα γίνεις στάχτη

σαν τον Κερέμ

που κάηκε απ' τον έρωτά του.

Τόσες δυστυχίες

και τόσο λίγο φίλοι.

Είναι λοιπόν κουφά

της καρδιάς σας τ' αυτιά.

Είναι βαρύς ο αγέρας σα μολύβι.

Κι εγώ του λέω:

«Ας καώ

ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ.

Αν δεν καώ εγώ

αν δεν καείς εσύ

αν δεν καούμε εμείς

πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;»
Ναζίμ Χιχμέτ - Γιάννης Ρίτσος

Καλησπέρα

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα κι από εμένα.
Ο διάλογος θέλει δύο:

"Φωτιά ωραία φωτιά μη λυπηθείς τα κούτσουρα
Φωτιά ωραία φωτιά μη φτάσεις ως τη στάχτη
Φωτιά ωραία φωτιά καίγε μας
λέγε μας τη ζωή."

Οδ. Ελύτης

sofia είπε...

"Εἶναι τὰ παιδιὰ ποὺ ἀνάβουν τὶς φωτιὲς καὶ φωνάζουν μπροστὰ στὶς φλόγες μέσα στὴ ζεστὴ νύχτα
(Μήπως ἔγινε ποτὲς φωτιὰ ποὺ νὰ μὴν τὴν ἄναψε κάποιο παιδί, ὦ Ἠρόστρατε)
καὶ ρίχνουν ἁλάτι μέσα στὶς φλόγες γιὰ νὰ πλαταγίζουν
(Πόσο παράξενά μας κοιτάζουν ξαφνικὰ τὰ σπίτια, τὰ χωνευτήρια τῶν ἀνθρώπων, σὰν τὰ χαϊδέψει κάποια ἀνταύγεια).'

Γιώργος Σεφέρης

Kakos Lykos είπε...

Άντε κι ένας Αγγελάκας

Στέκομαι μόνος και στεγνός
στου κόσμου το πηγάδι
κι ούτε που ξέρω αν έξω έχει φως
ή αν έπεσε σκοτάδι

Μα απόψε η νύχτα είναι γλυκιά
σαν φάρμακο, σαν χάδι
και σέρνει ο αέρας ως εδώ
μια μυρωδιά από στάχτη

Ποιος καίγεται απόψε
και μύρισε η πόλη αγάπη;
Ποιος καίγεται απόψε
και μύρισε η πόλη αγάπη;