Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ – Mal du depart



Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρισμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγκαπούρ, τ' Αλγέρι, και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κ’ η μάννα μου, χαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει…"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ,
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ


Στο πιάνο ο συνθέτης του τραγουδιού Γιάννης Σπανός, συνοδεύει στην ερμηνεία τον αγαπημένο Κώστα Καράλη:


4 σχόλια:

sofia είπε...

Πιο πολύ από το ποίημα μου αρέσει αυτή η ερμηνεία από τον Κώστα Καράλη.

Και αυτοί οι στίχοι πόσο με εκφράζουν:
"Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρισμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων."

Καλησπέρα

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα Σοφία.
Το ποίημα -παλιά- το γνώρισα από το τραγούδι. Νομίζω είναι από τις, όχι πολλές, περιπτώσεις τραγουδιού που η μουσική και η ερμηνεία... δεν ξέρω πως ακριβώς να το πω... "υπερτερούν"; "προπορεύονται"; των στίχων.

Ο Γιάννης Σπανός, σημαντικότατος συνθέτης, γλυκός και σεμνός άνθρωπος, αγαπημένος μου.

Ο Κώστας Καράλης, απλά μοναδικός. Αφανής, σεμνός, Καλλιτέχνης. Πολυαγαπημένος.

Πολύ χάρηκα που σου αρέσει.
Καλή δύναμη!

sofia είπε...

Εγώ χαίρομαι που μαθαίνω ότι σου αρέσει ο Γιάννης Σπανός. Αυτό το μελοποιημένο ποίημα αν θυμάμαι καλά ανήκει στην Γ΄Ανθολογία. Κυκλοφόρησε το 1975, ήμουν 15 χρονών.Ξέρεις πόσες φορές άκουσα το δίσκο εκείνη τη χρονιά μαζί με άλλα παιδιά που μαζευόμασταν σ'ένα σπίτι συγκεκριμένο; Πάρα πολλές. Από τότε λατρεύω όχι μόνο αυτό το τραγούδι αλλά και όλα τ' άλλα.

Το αγαπημένο μου μέρος σ'ένα σπίτι είναι οι γωνίτσες. Μου αρέσει να μαζεύομαι εκεί. Και εσύ έφτιαξες μια πολύ όμορφη γωνιά και λέω να ακουμπήσω για να ξεκουραστώ.

Οικοδόμος είπε...

Θα είσαι πάντα ευπρόσδεκτη.