Δύο εκδοχές στη μετάφραση
του ίδιου ποιήματος, του Ουαλού ποιητή Ντύλαν Τόμας
Κι ο Θάνατος δε
θάχει πια εξουσία
Κι ο θάνατος δεν
θάχει πια εξουσία..
Γυμνοί οι νεκροί θα
γίνουν ένα
Με τον άνθρωπο του
ανέμου και του δυτικού φεγγαριού
Όταν ασπρίσουν τα
κόκκαλά τους και τριφτούν τ' άσπρα κόκκαλα
θάχουν αστέρια στον
αγκώνα και στο πόδι
Αν τρελλάθηκαν η
γνώση τους θα ξαναρθεί,
Αν βούλιαξαν στο
πέλαγος θ' αναδυθούν
Αν χάθηκαν οι
εραστές δεν θα χαθεί η αγάπη
Κι ο θάνατος δεν
θαχει πια εξουσία..
Κι ο θάνατος δεν
θάχει πια εξουσία
Όσους βαθειά
σκεπάζουν οι στροφάδες των νερών
Δεν θ' αφανίσει
ανεμοστρόβιλος
Κι αν στρίβει ο
τροχαλίας κι οι κλειδώσεις ξεφτίζουν
Στον τροχό αν τους
παιδεύουν δεν θα τους συντρίψουν
Στα σπασμένα τα
χέρια τους θαναι η πίστη διπλή
Κι οι μονόκεροι
δαίμονες ας τρυπούν το κορμί
Χίλια κομμάτια
θρύψαλα κι αράγιστοι θα μείνουν
Κι ο θάνατος δεν
θάχει πια εξουσία..
Κι ο θάνατος δεν
θάχει πια εξουσία
Ας μη φωνάζουν πια
στο αυτί τους γλάροι
Ας μην σπάζει μ'
ορμή στο γιαλό τους το κύμα
Εκεί που εν' άνθι
φούντωνε δεν έχει τώρα ανθό
Να υψώσει την κορφή
του στης βροχής το φούντωμα
Τρελλοί, μπορεί,
και ξόδια, ψόφια καρφιά, μα ιδές
Φύτρα των σημαδιών
τους, να, σφυριές οι μαργαρίτες
Ορμούν στον ήλιο
ωσότου ο ήλιος να καταλυθεί,
Κι ο θάνατος δεν
θάχει πια εξουσία…
Dylan
Μ. Thomas
Κι ο θάνατος δεν θα
‘χει εξουσία
Κι ο θάνατος δεν θα
‘χει εξουσία.
Γυμνοί οι νεκροί
στον άνεμο και το γερτό φεγγάρι
Με τον άνθρωπο θα
σμίξουνֹ
‘Οταν γλυφτούν τα
κόκκαλα τους
και τα γλυμμένα
κόκκαλα χαθούν,
Θα ‘χουν αστέρια σε
αγκώνα και ποδάριֹ
Αν και τρελοί, θα
συνεφέρουν,
Αν θαλασσόπνιχτοιν
θ’ αναδυθούν,
Αν κι εραστές
χαμένοι αυτοί, δεν θα χαθεί η αγάπηֹ
Κι ο θάνατος δεν θα
‘χει εξουσία.
Κι ο θάνατος δεν θα
‘χει εξουσία.
Κάτω απ’ τις δίνες
τις θαλάσσης
Χρόνια χωμένοι
αυτοί, θάνατο ανεμόδαρτο δεν θα ‘βρουνֹ
Σε μέγκενη
στριμμένοι, με τους τένοντες λυμένους,
Παιδεμένοι σε
τροχό, δεν θα τσακίσουνֹ
Στα χέρια τους η
πίστη θ’ ανοίξει
Και μονόκερα
στοιχειά θα τους ξεσκίσουν,
Κουρελιασμένοι
ολόκληροι, και δεν θα σπάσουνֹ
Κι ο θάνατος δεν θα
‘χει εξουσία.
Κι ο θάνατος δεν θα
‘χει εξουσία.
Ας πάψουν πια να
σκούζουν στ’ αυτιά τους οι γλάροι
Και στις ακτές τα
κύματα να σκάζουν άγριαֹ
Λουλούδι όπου
ξεμύτισε μην ξεμυτίσει πια
Να υψώσει το κεφάλι
του στους χτύπους της βροχής.
Αν και τρελοί, αν
και νεκροί σαν τ’ άψυχα καρφιά,
Κεφάλια σημαδιών
αυτοί, χτυπούν με μαργαρίτεςֹ
Χτυπούν τον ήλιο,
όσο που να ξεκαρφωθείֹ
Κι ο θάνατος δεν θα
‘χει πια εξουσία.
Dylan
Μ. Thomas
Μετάφραση: Γιώργος
Μπλάνας (ποιείν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου