Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Κ. ΚΑΡΘΑΙΟΣ – Δυο άνθρωποι




Είχαν αλλάξει λόγια ανεπανόρθωτα.
Ωστόσο ζούνε τώρα αγαπημένοι·
τόσο, που οι ίδιοι ολόκαρδα πιστεύουνε
πως τίποτ’ από κείνα πια δε μένει.

Ούτ’ ένας κόμπος χιόνι στα πιο απόκρυφα
της ύπαρξής τους. Φίλοι τους και ξένοι
τους δείχνουν στην αγάπη για παράδειγμα.
Κι όμως, συχνά, που ο ήλιος κατεβαίνει,

και, στο θαμπό το φως, το μάτι δύνεται
πιο καθαρά τα όσα είναι να διακρίνει,
βλέπουνε –σιωπηλοί- πως κάτι ανείπωτο,
στ’ αλήθεια ανεπανόρθωτο έχει γίνει.

Κ. ΚΑΡΘΑΙΟΣ

2 σχόλια:

Μαρία Νικολάου είπε...

Καλημέρα.
Καιρό έχω να σου σχολιάσω. Περνώ όμως κάθε μέρα και από δω και από το άλλο μπλογκ και σε διαβάζω. Ελπίζω να είσαι καλά.
Φιλιά.

Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα.
http://www.youtube.com/watch?v=jL0QV7H7-o0


Οικοδόμος είπε...

"Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια" Μαρία. Να είσαι καλά.
Καλή δύναμη!

ΥΓ. Αγαπημένος Ζερβουδάκης.
Καλημέρα.