ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ – Η μπαλάντα του Μαουτχάουζεν

Τα τέσσερα τραγούδια, που αποτελούν τη Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν, βασίζονται σε γεγονότα που βίωσε ο συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης -ως πολιτικός κρατούμενος- στο αυστριακό στρατόπεδο συγκέντρωσης και περιγράφει στο βιβλίο του «Μαουτχάουζεν». Το έργο δεν αποτελεί μόνο μια καταδίκη στη βία και την αλλοφροσύνη του πολέμου, αλλά και έναν ύμνο στον έρωτα, που μπορεί ν' ανθίσει ακόμη και σε ένα εφιαλτικό περιβάλλον και να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα για ζωή. πηγή

Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Ερμηνεύει η Μαρία Φαραντούρη

                  

  

1. Άσμα Ασμάτων

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου

με το καθημερνό της φόρεμα

κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς,

του Νταχάου κοπέλες,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,

δεν είχε πιά το φόρεμά της

ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ' αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,

κοπέλες του Μπέλσεν,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία

μ' ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,

με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ' αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

 

              

  
2. Ο Αντώνης

Εκεί στη σκάλα την πλατιά

στη σκάλα των δακρύων

στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ

το λατομείο των θρήνων

Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν

Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν,

βράχο στη ράχη κουβαλούν

βράχο σταυρό θανάτου.

Εκεί ο Αντώνης τη φωνή

φωνή, φωνή ακούει

ω καμαράντ, ω καμαράντ

βόηθα ν' ανέβω τη σκάλα.

Μα κει στη σκάλα την πλατιά

και των δακρύων τη σκάλα

τέτοια βοήθεια είναι βρισιά

τέτοια σπλαχνιά είν' κατάρα.

Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί

και κοκκινίζει η σκάλα

κι εσύ λεβέντη μου έλα εδω

βράχο διπλό κουβάλα.

Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό

μένα με λένε Αντώνη

κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ

στο μαρμαρένιο αλώνι.-

 

                 

  
3. Ο Δραπέτης

Ο Γιάννος Μπερ απ’ το βοριά

το σύρμα δεν αντέχει.

Κάνει καρδιά, κάνει φτερά,

μες στα χωριά του κάμπου τρέχει.

"Δώσε, κυρά, λίγο ψωμί

και ρούχα για ν’ αλλάξω.

Δρόμο να κάνω έχω μακρύ,

πάν’ από λίμνες να πετάξω."

Όπου διαβεί κι όπου σταθεί

φόβος και τρόμος πέφτει.

Και μια φωνή, φριχτή φωνή

"κρυφτείτε απ’ τον δραπέτη".

"Φονιάς δεν είμαι, χριστιανοί,

θεριό για να σας φάω.

Έφυγα από τη φυλακή

στο σπίτι μου να πάω."

Α, τι θανάσιμη ερημιά

στου Μπέρτολτ Μπρεχτ τη χώρα.

Δίνουν το Γιάννο στους Ες-Ες,

για σκότωμα τον πάνε τώρα.

 

                  

  
4. Άμα τελειώσει ο πόλεμος

Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια

κορίτσι με τα παγωμένα χέρια

άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις

άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις

χαρά του κόσμου έλα στην πύλη

να θυμηθούμε μες στο δρόμο

ν’ αγκαλιαστούμε στην πλατεία.

Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια

κορίτσι με τα παγωμένα χέρια

άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις

άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις

Στο λατομείο ν' αγαπηθούμε

στις κάμαρες των αερίων

στη σκάλα, στα πολυβολεία

Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια

κορίτσι με τα παγωμένα χέρια

άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις

άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις

Έρωτα μες στο μεσημέρι

σ' όλα τα μέρη του θανάτου

ώσπου ν' αφανιστεί η σκιά του

Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια

κορίτσι με τα παγωμένα χέρια

άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις

άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις…

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ