ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ – Για το κάθαρμα

Δόξα, Δόξα, Δόξα στους ήρωες!!!

Όμως,

αρκετό

φόρο τιμής τους αποτίσαμε.

Τώρα

για το κάθαρμα

ας μιλήσουμε.

Πάψανε οι θύελλες των επαναστατικών λίκνων.

Σκεπάστηκε με βρύα ο σοβιετικός αναβρασμός.

Και ξετρύπωσε

πίσω απ’ τις πλάτες της ΡΣΟΣΔ

σαν σκιάχτρο

ο μικροαστισμός.

(Μην προσπαθείτε από τις λέξεις να πιαστείτε,

δεν είμαι καθόλου ενάντια στο μικροαστικό στρώμα.

Στους μικροαστούς

ανεξάρτητα από τάξεις και στρώματα

το δοξαστικό μου).

Απ’ όλες τις απέραντες ρούσικες πεδιάδες

από της σοβιετικής γέννησης την πρώτη μέρα

ξεχύθηκαν αυτοί,

γοργά αλλάζοντας το πτέρωμα,

σε όλα τα ιδρύματα μπήκαν με αέρα.

Γεμίζοντας με ρόζους τους πισινούς απ’ το πεντάχρονο καθισιό,

γεροί, σαν νεροχύτες,

ζουν μέχρι τώρα –

πιο ήσυχοι κι απ’ το νερό.

Έστησαν βολικά γραφεία και κρεβατοκαμαρούλες.

Και το βράδυ

το ένα ή το άλλο ερπετό,

τη γυναίκα του,

που μαθαίνει πιάνο, κοιτάζοντας,

λέει

από το σαμοβάρι κοκκινωπό:

«Συντρόφισσα Νάντια!

στη γιορτή θα πάρω αύξηση –

24 χιλιάρικα.

Ταρίφα.

Εχ,

και θ’ αγοράσω για τον εαυτό μου

βρακιά απ’ τον Ειρηνικό Ωκεανό,

έτσι που απ’ το παντελόνι

να βγαίνω

σαν κοραλλοειδής ύφαλος!»

Κι η Νάντια:

«Και για μένα φορέματα μ’ εμβλήματα.

Χωρίς σφυροδρέπανο δεν μπορείς να βγεις στον κόσμο!

Με τι

θα κάνω

σήμερα φιγούρα

στο χορό του Επαναστατικού Συμβουλίου;»

Στον τοίχο ο Μαρξ.

Σε κάδρο πορφυρό.

Στην «Ιζβέστια» ξαπλωμένο, το γατάκι κοιμάται.

Και κάτω από την οροφούλα

τιτιβίζει

ξετρελαμένο το καναρίνι.

Ο Μαρξ από τον τοίχο κοίταζε, κοίταζε…

Και ξαφνικά

άνοιξε το στόμα,

κι αρχίζει να φωνάζει:

«Τυλίξατε την επανάσταση στα νήματα του μικροαστισμού.

Πιο φοβερή κι από τον Βράνγκελ η μικροαστική ζωή.

Γρήγορα

στρίψτε το λαιμό κάθε καναρινιού –

ώστε ο κομμουνισμός

από τα καναρίνια να μη νικηθεί!»

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

(Μετάφραση Χρήστος Τρικαλινός - «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ» τ. 36-38, Οκτ.-Δεκ. 1986)

(οικοδόμος)