Κατακλυσμός
Θάλασσα,
θάλασσα η αμίαντος
καθάρισε
τον κόσμο.
Κι
εγώ θα σου προσφέρω ένα πιάτο πανσπερμίας
με
τους καρπούς που γέννησε το σώμα μου
κι
ένα ποτήρι από το διυλισμένο αίμα μου
να
σαι μαζί μου.
Γιατί
έρχεται η μέρα των ψυχών
και
βρώμικο νερό τους δίνεις στις ακτές
το
καθαρό κρατώντας στ' ανοικτά
και
στους βυθούς.
Εσύ,
που να τους ανασταίνεις θα 'πρεπε
με
κρυσταλλένιο δάκρυ, αγίασμα και δρόσο.
Φοβού
την κατάρα των προγόνων!
Τους
χρωστάμε ανάσταση και κόσμον άλλο.
ΓΙΩΡΓΟΣ
ΜΟΛΕΣΚΗΣ
Από
το περιοδικό "Πολιτιστική", τεύχος 14-15, 1985 (αρχείο "Οικοδόμου")
(Στο
διαδίκτυο, δείτε το και στις σελίδες του Νίκου Σαραντάκου)
1 σχόλιο:
"Φοβού την κατάρα των προγόνων!
Τους χρωστάμε ανάσταση και κόσμον άλλο".
Και σίγουρα η ασυνέπειά μας, ως προς το χρέος αυτό, στοιχειώνει τις μνήμες τους.
Δημοσίευση σχολίου