Ο
θάνατος περιοδεύει τον κόσμο
με
τη μάσκα ενός στρατηγού.
Τα
μάτια μας θα ζήσουνε
και πέρα από το θάνατό μας
για
να κλαίνε.
Φυσάει.
Τα
μέγαρα ρίχνουν έναν ίσκιο βαρύ
που
σπάει τη ραχοκοκαλιά μας
Τρέχουν
οι δρόμοι λαχανιασμένοι
Τα
παραμύθια είναι τυφλά
Φυσάει
Φυσάει
μέσα από τα τρύπια βρακιά
των
ανέργων
Φυσάει
Φυσάει
μέσα
στην
οργισμένη καρδιά του λαού
Ο
άνεμος μπερδεύει τους δρόμους
τις χρονολογίες τα πρόσωπα
Παρασέρνει
τη σκόνη απ’ τα πεδία των μαχών
Αυτή
η σκόνη θάβει σιγά σιγά την Ευρώπη
Τα
χέρια τους είναι έτοιμα
να
σώσουνε τον κόσμο
Εις
τους αιώνας των αιώνων
Ερχόμαστε
Παραμερίστε
Κατεβαίνουμε
σαν μια χιονοστιβάδα
που
όσο κατηφορίζει μεγαλώνει.
ΤΑΣΟΣ
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
1 σχόλιο:
Χιλιάδες άνθρωποι προχωράνε
βλοσυροί
χοντροκομμένοι
βρώμικοι
μην πιστεύοντας στο Θεό
κουβαλώντας σαν ένα καινούργιο πελώριο Θεό
τη δύναμη τους
είμαστε εμείς που κλαίμε σ' όλες τις γωνιές του κόσμου
εμείς που βλαστημάμε όλα τα ιερά του κόσμου
είμαστε εμείς που τραγουδάμε σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου
ειρήνη
ειρήνη
Προχωράνε απ' όλα τα σημεία της γης
με τις χοντρές πατούσες τους γκρεμίζοντας τα σύνορα
με τα σκληρά ροζασμένα χέρια τους σχεδιάζοντας πάνω στο
κόκκινον ορίζοντα
τις φαρδειές χειρονομίες ενός καινούργιου πεπρωμένου
Και πίσω έρχεται ο άνεμος
πίσω τους έρχεται ο μεγάλος άνεμος
πίσω τους έρχεται ο μεγάλος άνεμος βουίζοντας
ειρήνη
Τάσος Λειβαδίτης, Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου
Ευχαριστώ
Καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου