Και για ν’ αλλάξω
τόνο εδώ στα ξένα
λέω να μιλήσω τώρα
και για σένα
συνθέτοντας,
καθόλου όμως για πλάκα
αυτό το ρέκβιεμ,
δίχως μουσική, για έναν μαλάκα.
Δε σε ξεχνάω,
ξέρεις εσύ, εσέναν λέω
κι ας πέρασαν τα
χρόνια, κι ας μην κλαίω
πια για όσα μου
έκανες. Εδώ στα ξένα
με το αίμα
εξόριστο, εγώ θυμάμαι εσένα.
Και τρέμω μην
πεθάνω πριν πεθάνεις
και δεν σε κυνηγάει
ως να πεθάνεις
πλάκα στο στήθος
σου κι επιγραφή στην πλάκα
γραμμένο αυτό το
ρέκβιεμ — ενώ ζούσες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ
2 σχόλια:
Πάντα ωραίος και πάντα επίκαιρος ο αγαπητός Βαρβέρης
με στέλνει συνειρμικά εδώ:
Στίχοι: GEORGES BRASSENS
http://www.youtube.com/watch?v=mPy4YFTwxKE
Καπάκι κλασικά εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=4GZgTFK7oMw
Χαιρετώ!!
κ.κ.
Καλησπέρα κ.κ.!
Εύστοχη η παραπομπή.
"...Από τη στάχτη ξαναγεννιούνται κι όλους εμάς δε μας λυπούνται..."
Πολύ καλό και διαχρονικό...
Όσο για το Μηλιώκα, ότι και να προσθέσω θα είναι λίγο. Αγαπημένος.
Ευχαριστώ,
Καλή δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου