Βγάλε μέσ’ απ’ τη νύχτα
το φεγγάρι
και τ’ άστρα που ΄ναι
μια παρηγοριά,
και δες τη νύχτα
απαρηγόρητη.
Έτσι είδα την ψυχή
μου μια βραδιά
κι έπεσα καταγής
και προσκυνούσα,
μα η προσευχή μου
δεν ακούστηκε…
Δεόμουν σα να
περπατούσα
σε μιαν απέραντη έρημο,
ρευστή και άηχη, όπου
σβήνουνε δίχως ν’
ακουστούν
τα βήματα του ανθρώπου.
ΦΩΤΗΣ ΑΓΓΟΥΛΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου