Πρώτα να πιάσω τα χέρια
σου
Να ψηλαφίσω το
σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί
στο δάσος
Ν’ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που στον κάθε κορμό
έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα
ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε
μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα-ένα
Με τα μάτια ψηλά
στον ουρανό σαν προσευχή.
Το δικό μας το δάσος
δεν το κρύβει ο ουρανός.
Δεν περνούν από δω
ξυλοκόποι.
ΜΑΝΟΛΗΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
2 σχόλια:
Δωσ΄ μου ένα τσιγάρο και άσε με απλά να σε κοιτάω.
Δεν υπάρχει κανείς γύρω μας.
Μόνο τα φύλλα και τα δέντρα.
Τα λουλούδια και τα νερά.
Πέρνα την γέφυρα, μην φοβάσαι.
Άγγιξε με και ορκίσου μου αγάπη.
Ορκίσου στα κλαδιά και στο χώμα.
Στους ήχους και στα χρώματα.
Σ΄ αυτό που μας κρατά ξύπνιους τα βράδια.
Σ΄ αυτό που μας ενώνει.
Λίγο ακόμα, μην κουραστείς.
Λίγο ακόμα και φτάνουμε στο θαύμα.
Καληνύχτα.
Ευχαριστώ Μαρία.
Δημοσίευση σχολίου