Federico Garcia Lorca - Ψυχή απούσα

Γιαννικοπούλου Στρατηγούλα - Νεκρή φύση

Δε σε γνωρίζει πια ο ταύρος, ούτε η συκιά,

ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου.

Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο

γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.

Δε σε γνωρίζει η πέτρα που πλαγιάζεις,

μήτε η μαύρη φορεσιά όπου μέσα της συντρίβεσαι.

Δε σε γνωρίζουν οι βουβές σου οι θύμισες

γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.

Το Φθινόπωρο θα ‘ρθει με τους σαλίγκαρους,

με τα θαμπά σταφύλια και τα σφιχτοδεμένα όρη,

όμως κανείς δε θα θελήσει τα μάτια σου να ξαναδεί

γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.

Γιατί για πάντα έχεις πεθάνει,

όπως όλοι οι νεκροί της Γης,

όπως όλοι οι νεκροί, που λησμονιούνται σαν πεθάνουν

σαν τα ψόφια σκυλιά στοιβαγμένοι.

Κανείς δε σε γνωρίζει πια. Κανείς. Όμως εγώ σε τραγουδάω.

Εγώ θα τραγουδώ παντοτινά το ωραίο προφίλ σου και τη χάρη σου.

Τη φημισμένη φρόνηση της γνώσης σου.

Τη δίψα σου για θάνατο, τη γεύση των χειλιών σου.

Τη θλίψη που είχε μέσα της η θαρραλέα χαρά σου.

Θα αργήσει πολύ να γεννηθεί, αν ποτέ γεννηθεί,

ένας τόσο λαμπερός, γεμάτος τόλμη, ανδαλουσιανός.

Εγώ θα τραγουδώ τη χάρη του και θα την τραγουδώ με λέξεις που θρηνούν

και θα θυμάμαι μια θλιμμένη αύρα που άγγιζε απαλά τα λιόδεντρα.

Federico Garcia Lorca

(μετάφραση: Κατερίνα Χαλκίδου)

"Federico Garcia Lorca: ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Δίγλωσση έκδοση". Εκδόσεις Κοροντζή, Αθήνα 2007.