Γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Εχει εκδώσει οκτώ
ποιητικές συλλογές, τον συγκεντρωτικό τόμο «Ποιήματα 1975-1996»,
μεταφράσεις, θεατρικά και λογοτεχνικά δοκίμια. Γράφει κριτική θεάτρου.
Εχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Κριτικής - Δοκιμίου και το Βραβείο
Καβάφη. Μεταφράσεις του, αττικής και νέας κωμωδίας, έχουν παρουσιαστεί
στο θέατρο. Πρόσφατα εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Στα ξένα» από τις εκδόσεις «Κέδρος».
Με
τον Γιάννη Βαρβέρη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Είναι από τα πρόσωπα που
εκτιμώ και σέβομαι για το ήθος και τη δραστική παρουσία τους μέσα στα
Γράμματα. Κατέβηκα λοιπόν από τον άμβωνα της κριτικής και αφέθηκα, όπως
πάντα γοητευμένος, σε μια φανταστική συνομιλία μαζί του, για πώς, αν και
ζούμε στο κέντρο των Αθηνών, νιώθουμε ότι ζούμε στα ξένα!
- Γ.Κ.: Ποια είναι η σχέση σου με τον γενέθλιο τόπο;
-
Γ.Β.: ...όπως ο Κολόμβος / του Βαρθολομαίου Ντιάζ / και ο Ντιάζ του
Βάσκο ντα Γκάμα / τα θαυμαστά κατορθώματα / ο ένας του άλλου, τα ζήλευε
κρυφά / όχι πολύ / αλλά λίγο / ιδίως όμως / όπως απαρηγόρητος τις νύχτες
/ ανάμεσα στα γραψίματα / έπρεπε ανούσιες γι' αυτόν / αλλά
σημαντικότατες για το imperium / να παίρνει αποφάσεις / ο μελαγχολικός
αυτοκράτωρ - Μάρκος Αυρήλιος / έτσι ακριβώς / τώρα από δω / μ' αυτά
ακριβώς τα κιάλια πια / κοιτάζω την πατρίδα.
- Γ.Κ.: Πώς είναι η ζωή σ' αυτά τα πάτρια ξένα;
-
Γ.Β.: Ζούμε καλά / σ' αυτό το απόμερο νεκροταφείο. / Στους ευάερους
τάφους / κάνουμε πρόβες ξαπλωμένοι / ενώ φυσάει από παντού ζωή / και μας
γεμίζει νιάτα. / Οταν τελειώνει η πρόβα σηκωνόμαστε / γεμάτοι
αισιοδοξία και δύναμη. Αύριο πάλι. / Οι πρόβες συνεχίζουν επ' αόριστον /
και μας μικραίνουν / σιγά σιγά ξαναγυρίζουμε στη γέννησή μας / και
παραδινόμαστε / ετοιμοθάνατα νεογέννητα / γεμάτα σφρίγος. / Ζούμε καλά /
σ' αυτό το απόμερο νεκροταφείο. / Ποτέ σας δε θα μάθετε / πώς μεγαλώνει
ένας άνθρωπος / σε βρέφος / που δεν κλαίει».
- Γ.Κ.: Σ' αυτή την πρόβα της ζωής, σ' αυτά τα ξένα, υπάρχει χαρά;
Γ.Β.: ... Εδώ / το μόνο γιορτινό στρωμένο / είναι το Πάσχα
/ αλλόκοτο, καθημερινό: / μέσα στο μπούγιο σταύρωσης κι ανάστασης /
ανάμεσα κατάνυξη και ξέφρενη χαρά / το αίμα πήζει / γίνεται Χριστούγεννα
/ θαύμα, φωνάζουν / κρυβόμαστε / ζούμε.
- Γ.Κ.: Τι πρέπει ν' αποφεύγουμε;
- Γ.Β.: Μην πλησιάζετε τους συνεξόριστους / τους κυνηγάει της εξορίας
ο ίσκιος. / Ισκιος στον τοίχο ο αρουραίος / του αίματος / φοράει
χλαμύδα σκόνη της στιγμής / σκόνη θα κάτσει απάνω σας / η ξένη γη. / Μην
πλησιάζετε ποτέ τους συνεξόριστους / ίσκιο φουρνίζουν / για να θρέψουν
το κρέας τους / τα κόκαλά τους τα πετούν στους πέντε δρόμους /
δασκαλεμένα εκείνα ψάχνουν για σκυλιά / εγώ σας θέλω αδέσποτα. / όποιος εδίψασε τους όμοιους / ας ελπίσει / όποιος εδίψασε / είν' ο έτοιμος / είν' ο πιωμένος.
- Γ.Κ.: Ωστόσο, είμαστε άνθρωποι που μοιάζουμε χαμένοι. Υπάρχει τίποτα που ν' απαλύνει αυτή την αίσθηση;
-
Γ.Β.: Είμαστε άνθρωποι πικραμένοι. / Μεγαλώσαμε και είμαστε πολύ
πικραμένοι. / Δε μας παρηγορεί η υγεία: / μια πλήξη πια, υγιείς εμείς /
μόνο να την ευχόμαστε στους συνανθρώπους. / Δε μας παρηγορούν τα
χρήματα: / έχουμε τόσα / που μπορούμε και να τα αγοράσουμε. / Δε μας
παρηγορούν ούτε τα σώματα: / μας παραδίδονται αφειδώς / γιατί το σφρίγος
πάντοτε / ποθούσε τη σοφία. / Είμαστε άνθρωποι πικραμένοι. / Μεγαλώσαμε
και είμαστε πολύ πικραμένοι. / Αυτό μονάχα μας παρηγορεί.
Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Ριζοσπάστης, 13/1/2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου