Nicolas Guillen – ΤΣΕ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ

Νεκρός κι αν έπεσες

σε τίποτε το φως σου δε λιγόστεψε.

Ένα πύρινο άτι ανακρατάει το παρτιζάνικο όραμά σου ψηλά,

στον αέρα ανάμεσα και στα σύγνεφα της Σιέρρα.

Κι αν τη φωνή σου έχασες, δε σώπασες.

Κι αν σε πυρπόλησαν,

σ΄ έθαψαν στο χώμα,

σε καταχώνιασαν σε νεκροταφεία,

σε μαύρους λόγγους και σ΄ αγριότοπους ερημικούς,

να σε αφανίσουν δε θα το δυνηθούν,

ΤΣΕ Καπετάνιε!

Σταυραδελφέ!

Χασκογελάει η Βόρεια Αμερική,

γεμάτα ευφροσύνη τα δόντια της. Ξάφνου όμως

συνταράζεται στην κλίνη πάνω των δολαρίων της,

το γέλιο πετρώνει - μάσκα ασάλευτη -

έτσι, καθώς το μετάλλινο σκήνωμά σου

ανορθώνεται ψηλά, σκορπιέται και διαμοιράζεται

στους ανυπομόνευτους αντάρτες,

έτσι καθώς, βαρυπληγωμένο από τους μισθοφόρους, τ΄ όνομά σου

φωτομανάει στην αμερικάνικη σκοτεινιά -

ίδιο αστέρι κρεμάμενο

καταμεσής σ΄ ένα όργιο.

Εσύ Γκεβάρα τόξερες,

μα από ντροπαλοσύνη δεν το φανέρωνες,

για να μη μιλήσεις για τον εαυτό σου, δεν τόλεγες

ΤΣΕ, Καπετάνιε!

Σταυραδελφέ!

Τώρα βρίσκεσαι όπου γης. Στον Ινδιάνο,

πού από όνειρα είναι καμωμένος και χαλκό. Και στο Μαύρο,

πούχει ξεσηκωθεί φουσκωμένη ανθρωποθάλασσα,

και στον πετρελαιοεργάτη, στο δουλευτή του νίτρου,

στην τρομερή ερημιά της μπανάνας,

στους απέραντους κάμπους με τους κρυψώνες,

στη ζάχαρη, στ΄ αλάτι, στις φυτείες καφέ, παντού εσύ -

ένα κινούμενο αιμάτινο άγαλμα, έτσι όπως έπεσες

ζωντανός, έτσι όπως δε σε ήθελαν,

ΤΣΕ, Καπετάνιε!

Σταυραδερφέ!

Τώρα η Κούβα και με σφαλιστά τα μάτια

σε θωρεί μπροστά της.

Μάγουλο μ΄ ανάρια γενειάδα

και την κρεατοελιά του νεαρού άγιου

πάνω σε κεχριμπάρι πρόσωπο.

Φωνή αταλάντευτη πού κουμαντάρει, χωρίς να διατάζει,

που διατάζει συντροφικά, που κουμαντάρει σα φίλος,

τρυφερή φωνή και σκληρή μαζί, σύντροφου ηγέτη.

Κάθε μέρα και σε θωρούμε υπουργό,

κάθε μέρα φαντάρο, κάθε ημέρα

ένα απλό και δύσκολο παλληκάρι

κάθε μέρα.

Κι αγνό σαν ένα βρέφος,

σαν ένα άντρα ακέραιο,

ΤΣΕ Καπετάνιε!

Σταυραδερφέ!

Περνάς με το ξεθωριασμένο, κουρελιάρικο,

γεμάτο τρύπες αμπέχωνό σου...

Εκείνο που φόραγες στη ζούγκλα.

το ίδιο που φορούσες στη Σιέρρα. Μισόγυμνο

το πολυδύναμο στ΄ άρματα και στο λόγο

στέρνο σου. Λαίλαπας πύρινος και ρόδο αργοσάλευτο.

Περνάς ακούραστος, χωρίς αναπαμό.

Γεια και χαρά σου Γκεβάρα!

Ή, πιο καλά... Κι από τις αμερικάνικες ακόμα κρύπτες

καρτέρα μας. Θα βαδίσουμε μαζί.

Θέλουμε να πεθάνουμε

για να ζήσουμε, όπως πέθανες εσύ.

Για να ζήσουμε όπως ζεις εσύ.

ΤΣΕ! Καπετάνιε!...

Σταυραδερφέ!...

Nicolas Guillen

Μετάφραση: Στάθης Κανναβός

(πολιτικό καφενείο)