ΤΕΥΚΡΟΣ ΑΝΘΙΑΣ – Από «τα σφυρίγματα του αλήτη»

Αλήτη! Απόψε είν’ η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή.

Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ’ ένα παγκάκι, αλήτη.

Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ,

πώκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

Δεν έχεις δάκρυα να θρηνείς, ούτε κουράγιο να πονείς,

ούτε κραυγές υστερικές να βγαίνεις πέρα ως πέρα.

Είσ’ ένα κύμα σιωπηλό μιας τρικυμίας παντοτεινής,

που γαληνεύει ανήσυχα στην ήσυχη εσπέρα.

Κι όταν θα βρεις το λυτρωμό σ’ ένα παγκάκι ξαπλωμένος,

και θα σιγήσει ο σίφουνας κι η θύελλα της ζωής σου,

αλήτη, δε θα πεις ποτέ πως ήσουν κουρασμένος

απ’ τον αγώνα το σκληρό της άρυθμης ψυχής σου.

Αλήτη, απόψε είναι η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή.

Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ’ ένα παγκάκι, αλήτη!

Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ,

που έκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.

ΤΕΥΚΡΟΣ ΑΝΘΙΑΣ

Από τη Νεοελληνική Ποιητική Ανθολογία «ΠΑΠΥΡΟΥ», Αθήνα 1971