ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ - Οι νεκροί μας

Τα παλικάρια δεν πεθαίνουν στο κρεβάτι,

μήτε γερνούν, δεν έχουν τόση υπομονή,

μα απ’ τη ζωή παράκαιρα, άξαφνα φευγάτοι,

γίνουνται θύμηση βαθιά που μας πονεί.

Χάνονται οι ακριβοί μας ο ένας με τον άλλον

απιστομιόνται δίχως ούτε βογγητό,

παιδιά που εζήλεψαν τη δόξα των μεγάλων

και που στη μάχη αξίζουν ίσαμ’ εκατό.

Μπήκατε στον αγώνα σα σε πανηγύρι

τραβώντας πρώτοι και γλυτώνοντας στερνοί.

Ω, που δεν ήταν τόσο γρήγορα να γείρει

για σας ο ήλιος, ούτε η μέρα η φωτεινή!

Μπροστάρια του λαού του ίσαμε χτες δεσμώτη,

δεν είχατε άλλο από το ζήλο το θερμό

και κάματε θυσία τη φλογερή σας νιότη

για των χιλιάδων αδερφιών το λυτρωμό.

Πεθάνατε γι αυτό της γης μας το κομμάτι,

για της πατρίδας μας ακέριας την τιμή

κι ακόμα για το δίκιο τ’ άγιο του χωριάτη,

για της φτωχολογιάς τ’ ατίμητο ψωμί.

Στο χώμα το δικό μας μείνατε με βούλες

στην τρυπημένη σας μαντύα εδώ κι εκεί.

Θα σας σκεπάζουν με τη χλόη τους οι ραχούλες

και θα σας κλαιν με τη φλογέρα οι πιστικοί.

Μα εμείς, που πρώτα λογαριάζουμε το χρέος,

δε θα τ’ αφήσουμε το δάκρυ να χυθεί,

μόνο έτσι που σας ηύρε ο θάνατος, ωραίος

μέσα μας άσειστοι θα στέκεστε κι ορθοί!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ

(Όπως δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη, την Κυριακή 29 του Σεπτέμβρη 1974)