Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ - Οἱ μαστόροι




Ξυπνήσαμε κούγοντας χτύπους πόμακρους βαθι στ θόλο
σν κάτι ν μαστόρευαν πολ ψηλ στν Ορανό.
Κάποιος δειξε κατ τν λιο. Βλέπω επε χρυσς σκαλωσις
τος βλέπω επε ν’ λφαδιάζουν κα ν καρφώνουν κε πάνω.
μες ψάχναμε λοένα μς στ φς μ τίποτε δν φαινόταν
τος χτύπους κούγαμε μονάχα.

στερα νας γγελος ρθε στ πηγάδι μας,
ρχισε ν βγάζει νερό.
Τ φτερά του γεμάτα γαλάζια λάσπη.
Χανότανε στ ψη κα πάλι ξαναγύριζε μίλητος κα σοβαρς
κι λη μέρα νέβαζε νερ ν ξεδιψν κε πάνω.
Δουλεύουν κα διψνε επαμε πως κι μες δ κάτω.

Σν βράδιασε ρίξανε τ σκοινί. Κανένας δν κατέβηκε.
π τν κρη του σταζε στ χμα λίγο αμα.
Κα ποτ δν μάθαμε μήτε ρωτήσαμε ποτ
τί πογίναν ο μαστόροι.

ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

1 σχόλιο:

sofia είπε...

Κάπου διάβασα ότι η ποίηση του Παυλόπουλου είναι αφηγηματική, με ιστορίες παράξενες, χτισμένες με εικαστική τεχνική και κινηματογραφική οπτική και γλώσσα πυκνή κι εκφραστική μέσα στη λιτότητά της.
Μ α γ ι κ ό!

Καλησπέρα και να' σαι καλά.