ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - Χάθηκα

Χάθηκα,

Μέσα στους δρόμους που μ' έδεσαν για πάντα

Μαζί με τα σοκάκια, μαζί με τα λιμάνια.

Χάθηκα,

Γιατί δεν είχα τα φτερά και είχα εσένα Κατινιώ

Γιατί είχα όνειρα πολλά

Και το λιμάνι,

και το λιμάνι είναι μικρό

Γιατί ήμουν πάντα μόνος

Και θα 'μαι πάντα μόνος.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Από τον κύκλο «Λιποτάκτες». Τέσσερα  ποιήματα του Γιάννη Θεοδωράκη (Όμορφη πόλη, Αυγή αφράτη, Δακρυσμένα μάτια, Χάθηκα), που έντυσε με νότες ο αδελφός του, Μίκης Θεοδωράκης και βγήκε σε δίσκο το 1960. Πόσοι δεν τραγούδησαν αυτούς τους στίχους! Ξεχωρίζω τρεις ερμηνείες για λόγους προσωπικούς, χωρίς να αποκλείω κάποιες άλλες.

Η πρώτη εκτέλεση βαθιά ριζωμένη μέσα μου.  Για το κελάηδισμα του μπουζουκιού  του Μανώλη Χιώτη και την  χαρακτηριστική φωνή του συνθέτη, άγουρη ακόμα λόγω της νιότης:

Μια ερμηνεία ξεχωριστή μας έδωσε ο Κώστας Καράλης. Από μια συναυλία προς τιμήν του συνθέτη. Ένας σεμνός και πολύ αξιόλογος τραγουδιστής, με βαθιά αισθαντική φωνή, που αγαπώ πολύ:

Η ερμηνεία αυτή είναι «προϊόν» τηλεοπτικής εκπομπής και δεν κυκλοφορεί σε δίσκο  (αν και νομίζω πως παλιότερα το τραγούδι ηχογραφήθηκε και με τη δική του φωνή). Ας είναι καλά όμως το ΥouΤube! O Κώστας Χατζής, ο αγαπημένος τσιγγάνος, συγκλονίζει με τον σπαραχτικό τρόπο που το ερμηνεύει, κοιτάζοντας τον Μίκη (που κάθεται στο τραπέζι απέναντί του) στα μάτια:

(στη φωτογραφία ο ποιητής)