Ζωή, πώς με παράδωσες
μ’ ένα φιλί στους δήμιους
και τώρα ακούω το γέλιο
σου παντού σαρκαστικό
για μένα, που αποτόλμησα
ψευτοευγενείς και τίμιους
μες στη γενιά σου,
να τους δω σαν υποστατικό.
Εγώ ήμουν ένας γνήσιος
κι άγνωστος της γενιάς σου
κι ήρθα χωρίς απαίτηση
μ’ όλους μαζί κι εγώ
κι ούτε ποτέ σου ζήτησα
δείγμα της συμπονιάς σου,
απ’ τα περίσσια χρέη
μου δίκαια ν’ απαλλαγώ.
Μα καθώς ήμουν κύριος
άμαθος να δουλεύω
και παιδική γαλήνευεν
η δίκαιή μου ψυχή,
εκέρδισα το μίσος
σου, Ζωή, και το πιστεύω
τώρα που η δυστυχία
μου στο γέλιο σου αντηχεί.
ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ
2 σχόλια:
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις,
κάτι μαγικό που το ποθώ
Πως περνάς, και νιώθω να το αγγίζω όσο το απωθώ
Να 'μαι καλά, στα χαμηλά
και δω στη γη να ξημερώνω
Να ζω με τούτα τα ψηλά
να χάνομαι στο χρόνο
Να σέβομαι τη λογική τα συναισθήματα να πνίγω
Κρυφά να γίνομαι παιδί
να ξαναπαίζω λίγο
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις,
κάτι μαγικό που το ποθώ
Πως περνάς, και νιώθω να το αγγίζω όσο το απωθώ
Να λέω το πικρό γλυκό να ζω
δυο πόδια για να βγαίνω
Καφέ να πίνω στο σταθμό να μην πηδάω στο τρένο
Να βάζω παραεκεί το εγώ
μην αγαπήσω σαν κουρσάρος
Κι απ του ονείρου να λυγώ
το πουπουλένιο βάρος
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις, κάτι μαγικό που το ποθώ
Πως περνάς, και νιώθω να το αγγίζω όσο το απωθώ
Στίχοι:Γιάννης Τσατσόπουλος
http://www.youtube.com/watch?v=zLpN0lQYWsU
Μια πολύ μεγάλη και φωτεινή καλημέρα
Πέντε μαγικά λεπτά...
Σ' ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου