Α! κύριε, κύριε
Μαλακάση,
ποιος θα βρεθεί να
μας δικάσει,
μικρόν εμέ κι εσάς
μεγάλο,
ίδια τον ένα και
τον άλλο;
Τους τρόπους, το
παράστημά σας,
το θελκτικό
μειδίαμά σας,
το monocle που σας
βοηθάει
να βλέπετε μόνο στο
πλάι
και μόνο αυτούς να
χαιρετάτε
όσοι μοιάζουν
αριστοκράται,
την περιποιημένη
φάτσα,
την υπεροπτική
γκριμάτσα
από τη μια μεριά να
βάλει
της ζυγαριάς, κι
από την άλλη
πλάστιγγα να βροντήσω
κάτου,
μισητό σκήνωμα,
θανάτου
άθυρμα, συντριμμένο
βάζον,
εγώ, κύμβαλον
αλαλάζον.
Α! κύριε, κύριε
Μαλακάση,
ποιος τελευταίος θα
γελάσει;
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
*
Οι στίχοι αυτοί απευθύνονται στον κοσμικό κύριο και όχι στον ποιητή Μαλακάση,
του οποίου δε θα μπορούσε να παραγνωρίσει κανείς το σημαντικό έργο. (Υποσημείωση
του ποιητή).
Από
το βιβλίο «ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ – ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Έρωτας και θάνατος στη σκιά της
ποίησης», επιμέλεια-ανθολόγηση Γιάννης Η. Παππάς, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, Αθήνα
2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου