ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ - Στὸ δικό μας τραπέζι

Henri Matisse

Στὸ δικό μας τραπέζι κάθονται ὄνειρα

Στὸ πιάνο παίζεται ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας

Ποὺ ἀκοῦμε εὐλαβικὰ

Ἡ μουσικὴ μοιάζει μὲ σημαία

Ποὺ τὴ σηκώσαμε ψηλὰ

Καὶ τρέχουμε νὰ μᾶς ἰδεῖ ὁ ἐχτρὸς

Πρὶν κλείσει γρίλλιες καὶ παντζούρια

Ἡ μουσικὴ ἀπόψε εἶναι ἡ ψυχή μας

Ποὺ ἀποφασίσαμε νὰ βγάλουμε στὸ φῶς

Ἕνα τραγούδι τέλειο εἶναι ἡ καρδιά μας

Θὰ κάνουμε στάχτη κάθε φόβο

Θὰ μαζέψουμε κοπέλλες ἀπ’ ὅλα τὰ χωριὰ

Θὰ γλεντήσουμε

Τὰ ὄνειρα θὰ τρελλαθοῦν ἀπ’ τὴ χαρά μας

Θὰ βουβαθοῦν ἢ θὰ πάρουνε δρόμο

Δὲν θὰ κοτάει κανεὶς νὰ μᾶς εἰρωνευτεῖ

Νὰ σπάζει κέφι εἰς βάρος μας

Νὰ πέφτει μὲ τὰ μοῦτρα στὸ κουτσομπολιὸ

Ὥρα ποὺ σκάει ὁ γάιδαρος

Τὸ καλοκαίρι μᾶς ἅρπαξε ἀπ’ τὸ κεφάλι

Ὁ τζίτζικάς μᾶς κάθησε στὴν κούτρα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ