Τρία ποιήματα από τις “Παραλογαίς” του Μίλτου Σαχτούρη

Η πόρτα

Στον Γιώργο Λίκο

Η πόρτα που άνοιξες με τόσο πάθος

άνοιξε στο θάνατο

και δε μπορούν να τον σκεπάσουν τρία λουλούδια

και δε μπορούν να τον ξορκίσουν

τα ζαχαρένια μάγουλα του κοριτσιού

πίσω απ’ την πόρτα

πίσω απ’ την πόρτα το κορίτσι γδύνεται στον άνεμο

τα κυπαρίσσια ψιθυρίζουνε μια προσευχή χιονιού

βογκάει λυγάει τα κλαδιά ο βοριάς ο μαύρος

οι ξυλοκόποι χάθηκαν στη θάλασσα

χλωμά καΐκια κατεβάσαν τις σημαίες τους

σάλπιγγες στο βυθό σημάνανε το τέλος

ενώ στο λιμάνι βγαίνουν κυριακάτικο περίπατο

γυναίκες μες στα μαύρα σέρνουν τ’ αγόρια τους

πεταλωτές παιδεύουνε τ’ άμοιρα τ’ άλογά τους

άγριες λατέρνες μαχαιρώνουνε τα ντέφια τους

παιδιά πουλάνε κοκοράκια κόκκινα σα χιόνι

καράβια και πουλιά σφυρίζουν φεύγουνε

κατάρτια ανοίγουν δρόμο ανάμεσα από τ’ άστρα

η πόρτα που άνοιξες με προσοχή

έχει άλλες χίλιες πόρτες πίσω της

πίσω από κάθε μια και μια κραυγή

πίσω από κάθε μια κι ένα στητό κορίτσι

Το σύνθημα

Η κιθάρα παίζει μόνη μες στη βάρκα

ενώ η σκιά του βαρκάρη βηματίζει στην ταράτσα

φώτα προδοτικά θ’ ανάψουνε σε λίγο

πνίξανε τις τρουμπέτες μες στα φύκια

η άγρια γυναίκα ξεπροβάλλει απ’ τα νερά

λάμπουνε τ’ άσπρα σκέλια της

δίνεται στο φεγγάρι και στο ναύτη μες στα βράχια

Οι άλλοι ναύτες προχωρούνε δύο δυο

είναι χλωμοί και παγωμένοι στον ιδρώτα

σε λίγο θ’ αντηχήσουν πυροβολισμοί

μία δυο τρεις τρεις

πρέπει να πηδήξουνε ταράτσες

τρεις πρέπει να σφυρίξουνε φορές

για να βρεθούν στην ώρα

Αν ένας άνθρωπος ριχτεί μες στο νερό

οι ναύτες θα τονε χτυπήσουν

τ’ άστρα θα του τσακίσουνε το μέτωπο

τα ψάρια θα τον αγαπήσουν

τα πρόβατα θα πέσουν αποπίσω του

Θα γεννηθεί και θα πεθάνει μες στους πόνους

Ο θάνατος

Αυτό τον άνθρωπο κανείς δε τον εσκότωσε

δεν ήταν φύλακας του λιμανιού

δεν ήτανε πολεμιστής στη μάχη

μέσα σε τρένα έφερνε θηρία σιδερόφραχτα

κι απάνω στα ψηλά βουνά φώλιαζεν η καρδιά του

κάποτε το αίμα του θα μιλήσει

και τότε μαύρα σκοτεινά πουλιά θα πνίξουνε τα σύννεφα

γενάτοι μαύροι αγέρηδες θα ζώσουνε τον κάμπο

θα τραγουδήσουν οι αχλαδιές την ιστορία του

μέσα στο σπίτι της φωτιάς με τ’ άγρια θεριά

τα φλιτζάνια του θανάτου πάνω στα τραπέζια

κουρτίνες δίχως ήλιο λυχνάρι και κρύα λόγια

λυχνάρι και κρύα φιλιά δίχως αγάπη

με τα αισχρά κορίτσια της σιωπής

που κάθε βράδυ κλείναν τα παράθυρα

που κάθε βράδυ σταύρωναν τον Ύπνο

που κάθε βράδυ σκίζαν τρώγαν τα φουστάνια τους

πέφταν ανάσκελα και φτύναν τα όνειρά τους

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

(Παραλογαίς, 1948)

―Ο Μίλτος Σαχτούρης γεννήθηκε σαν σήμερα, στις  29 Ιούλη του 1919.