Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

Θοδόσης Πιερίδης: Για τους δεκατρείς της Κεντρικής Επιτροπής


Από το 1946 ως το 1949, τα παρακάτω μέλη της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. έπεσαν στις επάλξεις του λαϊκού αγώνα:

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΒΓΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ
ΝΙΚΟΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
ΑΔΑΜ ΜΟΥΖΕΝΙΔΗΣ
ΑΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΤΗΛΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΚΙΟΥΖΕΛΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΖΑΓΟΥΡΤΖΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

(Οι εφημερίδες της Ελεύθερης Ελλάδας)

Όχι πως κρατούσατε μαχαίρι στα δόντια.
Όχι πως σβήσατε απ’ την πλάκα της καρδιάς σας
τις νταντέλες που γράφουν τα πουλιά και τα σύννεφα.
Όχι πως κλείσατε τα παραθύρια των ματιών σας
στων λουλουδιών τα γελούμενα μηνύματα.
Όχι πως κλείσατε της ακοής σας τους δρόμους
να μην περάσουν των δέντρων οι ψίθυροι,
οι φλοίσβοι των πηγών,
οι μαλακές φωνές των ανθρώπων.

Γιατί πολύ τη ζωή αγαπήσατε
γιατί αγαπήσατε πολύ τους ανθρώπους
γιατί διψάσατε πολύ
για τη ζωή, για τους ανθρώπους,
ρίζωσε μέσα σας
από καλό σποριά ριγμένος σπόρος:
«Γερό μυαλό, γερή καρδιά.
Αυτοί νικούνε κι όταν πέφτουν».

Εσείς ηξέρατε να σκύβετε στη γη
και να μαζεύετε στις φούχτες σας
τα ονείρατα που αφήσαμε να πέσουν
εμείς, οι αδύνατοι αδελφοί σας.

Εσείς ηξέρατε να μας πείτε
από ένα ζυμάρι πώς γίνονται
το ψωμί, τα ποιήματα.
Εσείς ηξέρατε να μας μάθετε
τις αλυσίδες που δένουν ολόσωμα
τη βασιλοπούλα τη Ζωή.

Κι όταν σας κάλεσε ο μιναδόρος της Αστουρίας
που στολίστη για πάντα με μια δέσμη δυναμίτες στη ζώνη του,
όταν σας κάλεσε ο κούλης της Σαγκάης
που χαμογελούσε σαν τον άγγιζε το πιστόλι στο σβέρκο,
όταν σας κάλεσε ο φοιτητής απ’ το Παρίσι
που τραγουδούσε, τραγουδούσε, τραγουδούσε,
πριν η νύχτα του γιομίσει το στόμα,
όταν σας κάλεσε ο λεβέντης της Ελλάδας
με μια φωνή που μέσα της ο ανθός της λεβεντιάς ανθούσε
«στο θάνατο της λεβεντιάς μόνο ο χορός ταιριάζει»
εσείς ηξέρατε να βάλετε ένα κόκκινο γαρούφαλλο στ’ αυτί
και στο χορό να μπείτε.

Γιατί πολύ τη ζωήν αγαπήσατε
γιατί αγαπήσατε πολύ τους ανθρώπους
γιατί μέσα σας ρίζωσε, μέστωσε,
από καλό σποριά σπαρμένος σπόρος.

Καλόδεχτος στο χώμα της ύπαρξής μας
ο σπόρος που σπείρατε
σποριάδες καλοί…

Θοδόσης Πιερίδης
(Ριζοσπάστης, Μάης 1978)

Μαθεύτηκε αργότερα ότι ο Τιμογιαννάκης δεν είχε εκτελεστεί, όπως αναγγέλθηκε. Έγιναν όλες οι προετοιμασίες για την εκτέλεσή του, αλλά την τελευταία στιγμή αναβλήθηκε. Ωστόσο ο ποιητής δε σβήνει το όνομα απ’ το ματωμένο κατάλογο που του ’δωσε την έμπνευση. Για να θυμίζει πως εκείνο τον καιρό τόσο είχε προστυχέψει η ψυχή των δημίων, ώστε μια ανθρώπινη ζωή να μη τη λογαριάζουν για πιο βαριά από ένα λάθος της πένας. Εκείνο τον καιρό εκτελούσαν ανθρώπους χωρίς να πουν τ’ όνομά τους. Ανακοίνωσαν εκτελέσεις προτού τις κάνουν. Συνέβαινε να εκτελέσουν άλλον αντ’ άλλου. Και μια φορά έγινε τούτο: Ύστερα από μια ομαδική εκτέλεση, μετρήσανε τα κουφάρια και βρήκαν πως δε συμφωνούσαν με τον κατάλογο, είχε ένα παραπάνω. Τότε, είπαν πως έγινε «παρεξήγηση» και γράψαν οι εφημερίδες τους πως λυπήθηκαν πολύ (!)…

―Στη μνήμη του Μήτσου Παπαρήγα, που δολοφονήθηκε σαν σήμερα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: